اينترنت پرسرعت نخواستيم!

حميدرضا عسگري

احساس جالبي نيست که کشور افغانستان 8 رتبه، عراق 10 رتبه و مغولستان 120 رتبه بالاتر از ما در ميانگين دسترسي به اينترنت پرسرعت قرار بگيرند!

آنقدر از لزوم اينترنت پرسرعت در رشد و توسعه همه جانبه کشور، در قالب "سرمقاله" و "نکته" گفتيم و نوشتيم که اين موضوع به سوژه اي تکراري برايمان تبديل شد و اينکه باز تاکيد کنيم که کره پرسرعت ترين اينترنت وايران‌گران ترين اينترنت را درجهان دارند، دردي را دوا نمي کند.

اما واقعاً نمي توان از نقش غيرقابل انکار اينترنت در زندگي روزمره کنوني گذشت و آن را با سوژه هايي همچون سکه، دلار و تورم و ... مقايسه کرد.

صحبت از موتور محرک علم و فناوري است. از قيمت ارز و طلا يا گراني گوشت و مرغ حرف نمي زنيم که پاي مافياهاي مختلف و دست هاي پشت پرده وسط بيايد. گلايه قشردانشجويي است که نمي تواند چند برگ جزوه يا فرم‌هاي ثبت نام را از دانشگاه خود دانلود کند. گلايه ي مردم منتظر نشسته در صف بانک هايي است که به دليل قطع اينترنت بايد مدت زيادي از وقت خود را صرف يک انتقال وجه ناچيز نمايند.

گلايه از جانب جامعه علمي کشوراست که چند روز نتوانند ايميل هاي خود را چک کنند و به مبادله اطلاعات بپردازند. گلايه از جانب فعالين اقتصادي است که نمي توانند با سرعت اسفناک اينترنت يک سايت تجاري در اروپا را بازکنند و از اطلاعات اقتصادي روز دنيا باخبر شوند و ... گلايه از جانب يک ملتي است که از ديدن جايگاه کشورش در رده بندي سرعت اينترنت در جهان خجالت مي‌کشد و افسوس نداشته ها را مي خورند. اين قضيه بي احترامي به شأن کشورهاي همسايه تلقي نگردد، اما احساس جالبي نيست که کشور افغانستان 8 رتبه، عراق 10 رتبه و مغولستان 120 رتبه بالاتر از ما در ميانگين دسترسي به اينترنت پرسرعت قرار بگيرند!

چرا مسولان واکنشي به اين همه درخواست و انتقاد را نمي دهند؟ اين حق کاربري است که هزينه اينترنت پرسرعت را پرداخت کرده و حتي به اندازه يک دهم از سرعت واقعي بهره نبرده، تا بداند علت اين همه معضل در اينترنت کشور چيست. پاره شدن کابل هاي اينترنت در خليج فارس و ارتقاي پورت هاي اينترنت توسط مخابرات و دلايلي از اين قبيل، اعتماد مردم را نسبت به اقدامات مسولين امر از بين برده و به سوژه هاي طنز در فضاي مجازي تبديل شده است.اينکه با اين همه قطعي و کاستي در سرعت اينترنت مسولان مربوطه با اظهارنظرات غيرکارشناسي و مبهم از زير بار انتقادات و انتظارات شانه خالي مي کنند، اوج اهانت به مصرف کنندگان اينترنت مي باشد.

تکرار مکررات است اما باز هم اشاره مي کنيم شايد مورد توجه قرار گيرد:
درحال حاضر کشورمان در کمرکش راه توسعه و پيشرفت در عرصه جهاني قرار گرفته است. نمي توان انتظار داشت علم و فناوري در کشور رشد کند اما ملزومات آن رشد نکند و هر روز از کيفيت آن کاسته شود. چرا بايد دانشمند و محقق ما نتواند به صورت مجازي در ويدئوکنفرانس هاي علمي شرکت کند، چرا اين فرصت را فراهم نمي کنيم تا استعدادهاي اين جوانان در تبادل با تئوري هاي علمي روز دنيا متبلور شود، چرا طعم شيرين دولت مجازي و سهولت انجام بورکراسي اداري را به مردم نمي چشانيم و هزار هزار چراي ديگر. اين حق مردم است تا از امکاناتي که به صورت خيلي ساده در سراسر جهان عرضه مي شود بهره ببرند و زندگي مدرن را تجربه کنند.

مرجع : آفرينش