سانسور روح هنرمند را پژمرده مي کند

نويسنده در مواجهه با خطوط قرمز که هر روز پر رنگ تر مي شود، در وهله اول خود را سانسور مي کند چراکه مي داند اگر اين کار را انجام ندهد، نمايشنامه اجرا نمي شود.

تيترآنلاين - عليرضا کوشک جلالي نويسنده و کارگردان تئاتر اظهار داشت: نويسنده در مواجهه با خطوط قرمز که هر روز پر رنگ تر مي شود، در وهله اول خود را سانسور مي کند چراکه مي داند اگر اين کار را انجام ندهد، نمايشنامه اجرا نمي شود.
عليرضا کوشک جلالي در خصوص کيفيت نمايشنامه نويسي ايراني به خبرنگار آريا گفت: در زمينه نمايشنامه نويسي جهش هاي خوبي به چشم مي خورد و متون خوبي در رابطه با مشکلات معاصر ايران نوشته و حتي به صحنه رفته است که اميدواري زيادي را براي آينده نمايشنامه نويسي ايران ايجاد مي کند.
کوشک جلالي ادامه داد: اين نمايشنامه ها به نسبت جمعيت ايران بسيار محدود است و تئاتر ما به دوره اي احتياج دارد تا نمايشنامه نويس ها را بپروراند چراکه اين متون پاسخگوي مشکلات کشور ما نيست و تئاتر ما از کمبود متن به شدت رنج مي برد.
وي تاکيد کرد: ما شخصيت هاي بسيار بزرگي داشته ايم که مي توان پيرامون آن ها نمايشنامه هاي خوبي را توليد کرد اما متاسفانه تا به امروز اين آثار با نگاهي بسيار سنتي به صحنه رفته اند و معمولا توسط خود نويسنده کارگرداني شده اند و در اين صورت تبادل نظري صورت نگرفته است.
عليرضا کوشک جلالي درباره علت به صحنه رفتن نمايشنامه ها توسط خود نويسنده تصريح کرد: خوشبختانه يا متاسفانه بسياري از کارگردان هاي ما نويسنده نيز هستند و زماني که متني را مي نويسند، با آن زندگي مي کنند در اين صورت ترجيح مي دهند شخصا آن را کارگرداني کنند از طرفي کمبود متن نيز بر اين امر دامن مي زند. جلالي متذکر شد: زماني که نمايشنامه "خداي کشتار" به چاپ رسيد، به قدري تقاضا وجود داشت که همزمان با به صحنه رفتن اين نمايش در ايران، نزديک به 60 گروه نيز در آلمان آن را کار کردند اما در ايران پس از 30 شب اجرا يک نمايش به تاريخ مي پيوندداز سوي ديگر تعداد سالن هاي ما محدود است و برخي از نمايشنامه ها نيز پتانسيل اجراهاي متعدد را ندارند.
وي در مورد گرايش کارگردان هاي جوان به سمت نمايشنامه هاي خارجي عنوان کرد: متن ايراني که چهارچوب و اصول نمايشنامه نويسي را رعايت کرده باشد و در عين حال روان نيز باشد بسيار اندک است. زماني که يک کارگردان با متن ثقيل مواجه مي شود، زمان طولاني را بايد صرف کند تا به متن مورد نظر خود تبديل شود پس متني که اصول اوليه را رعايت کرده باشد بيشتر مورد توجه کارگردان هاي جوان قرار مي گيرد.
نويسنده نمايش "با کاروان سوخته" در خصوص تاثير مميزي در بخش نمايشنامه نويسي يادآور شد: تئاتر به فضاي باز احتياج دارد پس نويسنده در مواجهه با خطوط قرمز که هر روز پر رنگ تر مي شود، در وهله اول خود را سانسور مي کند چراکه مي داند اگر اين کار را انجام ندهد، نمايشنامه اجرا نمي شود. سانسور نه تنها روح اثر بلکه روح هنرمند را نيز پژمرده مي کند.
همچنين جلالي از تصميم خود براي به صحنه بردن يک نمايشنامه ايراني خبر داد.
عليرضا کوشک جلالي نمايش‌نامه‌نويس و کارگردان تئاتر، عضو اتحاديه کارگردانان تئاتر آلمان و عضو انجمن کارگردانان خانه تئاتر ايران است.
وي تاكنون بيش از 35 نمايش را در آلمان به روي صحنه برده است.
جلالي كه از 25 سال قبل نوشتن از آغاز كرده، با نگارش نمايشنامه با كاروان سوخته، جايزه نمايشنامه‌نويسي مردمي آلمان را در سال 1991 از آن خود كرد.
از آثار به اجرا در آمده اين كارگردان در ايران،‌ مي‌توان به "مسخ"، "پابلو نرودا"، "بازرس"، "موسيو ابراهيم و گل‌هاي قرآن" و "شوايك در جنگ جهاني دوم" اشاره كرد. "موسيو ابراهيم و گل‌هاي قرآن"، از طرف انجمن منتقدان خانه تئاتر به عنوان بهترين اجرا در سال 1386 انتخاب شد. همچنين 3 اثر عليرضا كوشك جلالي با "نام‌هاي پابلو نرودا"، "پوزه چرمي" و "با كاروان سوخته" در سال‌هاي اخير در زمره نامزدهاي بهترين اجراهاي كشور آلمان بوده‌اند.