غربي ها ابزار اعتراض را به جاي ماهيت اعتراض در انقلاب هاي عربي اشتباه گرفته اند

نويسنده : رضاخواه

غربي ها آن قدر از شورش سايبري و انقلاب توييتري و فيس بوکي گفتند که ديگر خودشان هم دچار اين توهم شده اند که اين رسانه هاي مجازي بودند که انقلاب کردند

نقل است که روزي شخصي در بازار به دروغ داد زد: «آهاي مردم در فلان کوچه آش مي دهند. تکرار مکرر آن دروغ و استقبال مردم و هجومشان به کوچه باعث شد تا خود آن شخص هم کاسه به دست به سمت کوچه بدود.» 

شبکه گسترده رسانه اي غرب با طرح واژه «انقلاب توييتري» و «انقلاب فيس بوکي» تلاش کرد تا با پررنگ ساختن نقش رسانه ها به ويژه رسانه هاي مجازي، افکار عمومي را از ماهيت اصلي تحولات عربي دور سازد. طرح چهره هايي مانند وائل عينه، نماينده شبکه گوگل در مصر که به دنبال اعتراضات ميدان التحرير مدتي را در بازداشت به سر برد، به عنوان سمبل رهبري اعتراضات عربي و عدم تفکيک ميان «ابزار» اعتراض و «ماهيت» اعتراض باعث شد تا کم کم دولت هاي غربي به دام دروغ هاي خود بيفتند.

تاکيد بر نقش شبکه هاي اجتماعي مجازي در تحولات کشورهاي عربي تا جايي پيش رفت که رسانه هاي خبري، اخباري مبني بر پيشنهاد 0 ۱۵ ميليارد دلاري پادشاه عربستان براي خريد کامل شبکه اجتماعي فيس بوک در جهت کنترل موج انقلاب هاي عربي، را مطرح کردند.

تفاوت قائل نشدن ميان «ابزار اعتراض» و ماهيت «اعتراض» باعث شد تا دولت هاي غربي کم کم دروغ هاي خود را باور کنند و ابزار اعتراض را به جاي ماهيت اعتراض جدي بگيرند.

از همين رو براي اولين بار «اينترنت» به يکي از سرفصل هاي اصلي نشست سران هشت کشور صنعتي جهان موسوم به جي ۸ تبديل شد. در اين نشست سران کشورهاي عضو درباره آينده اينترنت به بحث و تبادل نظر پرداختند و براي اولين بار از روساي مهم ترين شرکت هاي اينترنتي و شبکه هاي اجتماعي از جمله «فيس بوک»، «گوگل»، «مايکروسافت» و «ويکي پديا» هم دعوت شده بود تا در نشست ۲ روزه ويژه بررسي آينده اينترنت شرکت کنند.

با وجود اين که زاکربرگ، مدير و موسس فيس بوک در اين نشست تصريح کرد که «برخلاف آن چه رسانه ها اعلام مي کنند، آن که انقلاب را در کشورهاي عربي به راه انداخته است ملت هايي هستند که سرنوشت خود را در دست گرفته اند و نه شبکه فيس بوک ،نيکلا سارکوزي، رئيس جمهور فرانسه در سخنان خود با تاکيد بر اهميت نقش اينترنت در تحولات کشورها گفت: «انقلاب جهاني که اين روزها در گوشه و کنار جهان در شرف است، نه در ميدان هاي جنگ که در محوطه دانشگاه ها و پشت کامپيوترها در حال رخ دادن است.»

خلاصه آن که غربي ها آن قدر از شورش سايبري و انقلاب توييتري و فيس بوکي گفتند که ديگر خودشان هم دچار اين توهم شده اند که اين رسانه هاي مجازي بودند که انقلاب کردند. از همين رو، در تلاش اند تا با محدود ساختن و کنترل فضاي سايبري به خيالشان دنيايي امن تر را براي خود رقم بزنند. از يک سو، اوباما مدير توييتر را مشاور امنيت شبکه خود انتخاب مي کند و از ديگر سو، انگلستان تلاش مي کند تا با اعمال فشار مانع انتشار ويدئوهاي اعتراض در يوتيوب شود و البته اين مسئله در دنياي ظاهرا آزاد امروز خود جاي بحثي مستقل دارد.