تصور پرحرفي زنان تا چه حد درست است؟

تفاوتهاي جنسيتي در نوشتار با گفتار متفاوت است، زيرا بنابر پژوهشها مشخص شده مردان در نوشتار پرگوتر و به تعبير ديگر، خلاق تر از زنان هستند، اين در حالي است که زنان به دليل استفاده از هر دو نيمکره مغز؛ در گفتار چنين اند

در باور بسياري از افراد زنان پرحرف تر از مردان هستند. اما اين تصور تا چه حد درست است؟
مجتبي- ي 18 ساله با لبخند اين نظر را تأييد کرده و مي گويد: در بين اطرافيان من زنان بيشتر حرف مي زنند. هر وقت خويشاوندان دور هم جمع مي شوند؛ آنها را فقط مشغول حرف زدن مي بينم.
احمدي 34 ساله نيز زنان را پرحرف مي داند و با طنز مي گويد: من زناني را مي شناسم که آن قدر پر حرفند که حتي در تنهايي و در خواب هم حرف مي زنند.
با اين حال، مريم- الف، کارشناس مطالعات خانواده، اين ذهنيت را نادرست خوانده و اظهار مي دارد: به نظرم اين تصور برگرفته از شرايط فرهنگي، اجتماعي و همچنين وضعيت شخصيتي افراد است. البته پيش زمينه هاي ذهني نيز در اين باره مؤثر است. به عنوان مثال در زندگي خانوادگي خودم من بسياري از مردان اطرافم پر حرف تر از زنان هستند.
وي ادامه مي دهد: من به دليل علاقه مندي به موضوع «تفاوتهاي زنان و مردان»، همين موضوع را بررسي کردم تا حدي که به بررسي چند رمان پرداختم و دريافتم؛ شيوه گفتگو نويسي در ميان نويسندگان زن و مرد چندان تفاوتي با يکديگر نمي کند. حتي شخصيتهاي زن و مرد در بيان گفته ها مشابه هم هستند.
بنابراين، اين گونه نيست که زن نويسنده گفتگوهاي طولاني بنويسد يا مرد نويسنده از زبان شخصيت زن پرگويي کند، بلکه نويسنده هاي ياد شده متناسب با شرايط، ديالوگها يا گفتگوهاي خود را نوشتند. در داستانهاي کوتاه هم اين مسأله را تجربه کرده ام، چنانکه داستان «تپه هايي همچون فيلهاي سفيد» نوشته همينگوي که از داستانهاي برجسته محسوب مي شود از گفتگوها ساخته شده است. از اين رو به اعتقاد من، اگر نوشتن را نوعي «سخن گفتن مکتوب» بدانيم بايد اين تفاوتها نيز در اين حوزه مشاهده شود.

تفاوت فيزيکي مؤثر است

بحريني، کارشناس روان شناسي در پاسخ به اين نظر مي گويد: تفاوتهاي جنسيتي در نوشتار با گفتار متفاوت است، زيرا بنابر پژوهشها مشخص شده مردان در نوشتار پرگوتر و به تعبير ديگر، خلاق تر از زنان هستند، اين در حالي است که زنان به دليل استفاده از هر دو نيمکره مغز؛ در گفتار چنين اند يعني مهارت کلامي بيشتري نسبت به مردان دارند، البته آنان در نوشتار مشابه مردان هستند.
وي در ادامه اضافه مي کند: به دليل بهره مندي زنان در استفاده از هر دو نيمکره مغز، چنانچه دچار سکته مغزي شوند باز هم امکان تکلم را خواهند داشت، اما مردان در صورتي که نيمکره راست مغزشان به دليل سکته؛ صدمه ببيند از نظر تکلم دچار اشکال مي شود.

مهارت کلامي، استعدادي که نکوهش مي شود

با توجه به آنچه گفته شد، آيا واقعاً زنان پر حرف تر از مردان هستند؟
حميد رضا طحانپور، کارشناس ارشد روان شناسي در اين باره مي گويد: بر اساس پژوهشهاي انجام شده زنان از سطح توانايي مهارت کلامي پيشرفته تري برخوردارند و اين تفاوت از بدو کودکي بين دختر و پسر مشهود است. به طوري که دختران خيلي سريعتر از پسران و بيشتر از آنان، از کلمات و جملات استفاده مي کنند. همچنين بر اساس بررسي هاي انجام شده معمولاً زنان سه برابر آقايان در روز صحبت مي کنند، به طوري که اگر آقايان از 14 هزار کلمه استفاده کنند، زنان بين 27 تا سي هزار واژه را به کار مي گيرند. اين نشان مي دهد مهارت کلامي زنان بيش از مردان است.
اين مشاور خانواده، در ادامه مي افزايد: يکي از استراتژيهاي زنان براي تخليه استرس و هيجانات، گفتگو و ارتباط کلامي و غيرکلامي است البته اين يک نياز براي آنها محسوب مي شود. بنابراين، زنان حرف مي زنند که فقط حرف زده باشند، به طوري که شايد در مکالمه هاي خود منظور خاصي را هم دنبال نکنند. اين در حالي است که مردان در صورت بروز مشکلات بيشتر در خود فرو مي روند و فکر مي کنند.
به عبارت ديگر، آنها به جاي گفتگوي بيروني، گفتگوي دروني دارند. اين گونه است که در شيوه «حل مسأله» مردان به سکوت و خلوت نياز دارند. حال آنکه، اگر زنان امکان گفتگو در خانواده را نداشته باشند بيشتر در معرض افسردگي قرار مي گيرند.
طحانپور، درباره تفاوت زنان و مردان در مکالمه تلفني نيز اظهار مي کند: معمولاً زنان بدون نقشه و طرح قبلي براي ارتباط خود، شروع به گفتگو مي کنند و از هر دري سخن مي گويند. به طوري که هنوز مسأله اي را تمام نکرده اند نکته بعدي را بيان مي کنند. البته در سخن گفتن از بيان جزئيات غافل نمي شوند، زيرا آنها در گفتار خود «فرآيند مدار» هستند يعني علاقه دارند يک جريان را مو به مو بيان کنند. اين در حالي است که مردان زماني به سراغ تلفن مي روند که با مسأله اي رو به رو باشند. در واقع براي حل يا طرح مسأله اي از اين ابزار استفاده مي کنند.

صاحب نظران: مردان هم پر حرف هستند

گرچه بسياري به «پر حرف بودن زنان» اعتقاد دارند، اما عده اي نيز منکر آن هستند.
برخي صاحب نظران معتقدند: مردان بيشتر حرف مي زنند. با اين حال، دختران جوان بيش از پسران جوان حرف مي زنند، که اين خود نشان دهنده توانايي گفتاري بيشتر آنهاست. ولي در گروههاي مختلط جنسي بزرگسالان، مردان راحت تر و بهتر سخن مي گويند، که شايد بتوان اين امر را به مسايل اجتماعي ربط داد.
يکي ديگر از دلايلي که باعث مي شود زنان پر حرف به نظر برسند، پرداختن به جزئيات کامل مسأله است که اين امر بر اثر نوع نگرش و ديد جزئي آنها نسبت به مطالب است. جالب آنکه گروهي از محققان در آمريکا در بررسي خود با ورود پنهاني به اتاق گپ اينترنتي 400 تن از دانشجويان دانشگاه آريزونا، متوجه شده اند تعداد کلماتي که پسران و دختران دانشجو براي محاوره اينترنتي استفاده کرده اند تفاوت چنداني با يکديگر نداشته است.
بر اساس همين پژوهش، کارشناسان روابط انساني مي گويند: درونگرا يا برونگرا بودن فرد مي تواند يکي از عوامل اصلي در تعيين پرحرفي افراد- چه زن و چه مرد- باشد.
در اين تحقيق، زنان دانشجو روزانه از 16 هزار و 215 کلمه استفاده کرده اند، در حالي که اين تعداد براي مردان دانشجو 15 هزار و 669 کلمه بوده است. بدين ترتيب، 500 کلمه تفاوت در برابر 45 هزار کلمه که نشانگر تفاوت ميان پر حرف ترين و کم حرف ترين افراد مي باشد در اين مطالعه به راحتي قابل اغماض است. زيرا پر حرف ترين مرد در اين تحقيق از 47 هزار کلمه در روز استفاده کرده بود، در حالي که کم حرف ترين فرد در گفتگوي اينترنتي روزانه خود فقط 500 کلمه بيان کرده بود.
همچنين، دکتر هال يکي از پژوهشگران در اين تحقيق؛ معتقد است: «از ميان زوجهايي که به من مراجعه کرده اند متوجه اين نکته شده ام که عامل تعيين کننده در پر حرفي افراد درونگرا يا برونگرا بودن آنهاست نه اينکه مرد هستند يا زن. منصفانه نيست که بگوييم مردها حرف نمي زنند. آيا مردهايي که به رستوران مي روند ساکت در گوشه اي نشسته اند؟»
اين کارشناس روابط زوجها، مي گويد: مشکل، حرف زدن يا نزدن مردم نيست، مشکل درست گوش نکردن به حرفهاي يکديگر است. اگر زنها بيشتر گوش مي کردند شايد متوجه مي شدند مردها کم حرف و در برقراري ارتباط کلامي ضعيف نيستند؛ مردها هم اگر درست گوش مي کردند متوجه مي شدند زنان حرفهاي پرمايه زيادي مي زنند.
طحانپور در همين زمينه مي گويد: بسياري از رفتارهاي ما به طور اکتسابي شکل مي گيرد. براي نمونه، خانمهايي که درونگرا هستند و کمتر به بيان مسايل خود مي پردازند متأثر از فضاي اطراف آموخته اند به راحتي از مسايل خود سخن نگويند و به دنبال همين يادگيري، درونگرايي را پيش گرفته اند. از همين رو وجود مردان پر حرف يا زناني که کوتاه سخن مي گويند چندان عجيب نيست.

رکورد 40 ساعته يک مرد

به طور حتم تصور 40 ساعت مکالمه مداوم با موبايل شگفت آور است، اما «توني رايت» اولين کسي است که توانسته 40 ساعت به طور مداوم با موبايل صحبت کند و رکورد طولاني ترين مکالمه را بشکند.
وي که اين مکالمه تلفني را با يک گزارشگر و با بيان وضعيت آب و هوا در تلويزيون شروع کرد هنگامي که رکورد را شکست هنوز مشغول صحبت بود! رکورد قبلي طولاني ترين مکالمه توسط يک سوئيسي با 39 ساعت و 18 دقيقه و 24 ثانيه زده شده بود.

کلام آخر

گرچه نمي توان تفاوتهاي ميان زنان ومردان را ناديده گرفت، اما نمي توان وجود اين تفاوتها را نشانه قوت يا ضعف دانست. همچنين با توجه به شتاب انکارناپذير در بروز تحولات نمي توان نظرات و پژوهشها را کاملاً قطعي و غيرقابل تغيير دانست، از اين رو هنوز هم «حکايت پر هياهوي زنان پر حرف» همچنان مي تواند ادامه داشته باشد.