چرا قبول نمي کنيم که عقل سالم در بدن سالم فقط يك شعار نيست

متاسفانه در کشورما سير وقايع به گونه اي است که مردم نه تنها به اندازه حداقل استانداردها شير مصرف نمي کنند بلکه هيچ برنامه تشويقي نيز براي افزايش مصرف انديشيده نمي شود

کاهش مصرف شير طي مدت اخير زنگ خطري براي سلامت جامعه مي باشد که عواقب و هزينه هايي بسيار سنگين تر از قطع يارانه شيربراي کشور خواهد داشت.ميزان مصرف سرانه شير در کشور 85 کيلوگرم و استاندارد مصرف جهاني 160 کيلوگرم (دو برابر) است. درحاليکه قرار بود در برنامه چهارم و پنجم توسعه ميزان مصرف سرانه شير به استاندارد جهاني برسد اين هدف در برنامه چهارم توسعه محقق نشد و با شرايط فعلي حذف يارانه شير، افزايش نرخ محصولات لبني و کاهش قدرت خريد مردم جاي نگراني است که ميزان مصرف اين محصول در کشورمان از 85 کيلوگرم هم کمتر شود. 

بر اساس اظهارات مقامات ذي ربط در سال جديد به علت به صرفه نبودن هزينه هاي توليد براي دامداران، به ميزان 30 درصد از توليد شير کشور کاسته شده است. اما آنچه مايه نگراني است اينکه با وجود اين ميزان کاهش توليد از يک سو و انتقال شير به بخش توليدات لبني و شير خشک به سبب مقرون به صرفه بودن از سوي ديگر، تاكنون کمبود شير در بازار کشوربه وجود نيامده است و اين نشان از ميزان کاهش مصرف شير در ميان مردم را مي رساند.

نکته ديگر با کاهش توليد شير قيمت آن نيز به طور طبيعي افزايش يافته است و اين نيز عاملي ديگر بر عدم خريد و استفاده شير توسط مردم مي باشد. بايد توجه داشت با وضعيتي که کلان شهرهايي همچون تهران ازبابت آلودگي دارند و استنشاق مواد سمي و سرطان زا امري عادي براي مردم تبديل شده است مصرف دو ليوان شير در روز براي هر نفر امري ضروري است.بيماري پوکي استخوان که امروز از آن به عنوان "مرگ خاموش" ياد مي شود از عوارض کمبود مصرف شير مي باشد. پوکي استخوان قابل درمان نيست اما قابل پيشگيري است، بنابراين براي تعديل و پيشگيري از سرعت کاهش تراکم استخواني، استفاده از منابع کلسيم که مهمترين تامين کننده آن شير و فرآورده هاي شيري است براي افراد جامعه ضروري است.

جداي از آن جامعه اي که دو سوم جمعيت آن را قشر جوان تشکيل مي دهد نيازي حياتي به مصرف شير دارد. چرا قبول نمي کنيم که "عقل سالم در بدن سالم" شعار نيست . امروز در کشورهاي پيشرفته جهان مصرف سرانه شير 300 ليتر مي باشد و حمايت دولت ها از اين منبع غذايي استراتژيک به گونه اي است که آن را به يک "فرهنگ" تبديل کرده اند؛ "فرهنگ استفاده از شير" . اما متاسفانه در کشورما سير وقايع به گونه اي است که مردم نه تنها به اندازه حداقل استانداردها شير مصرف نمي کنند بلکه هيچ برنامه تشويقي نيز براي افزايش مصرف انديشيده نمي شود.