اقتصاد در چاه نقدینگی سرگردان

ستاره شهریاری

چگونه است که بورس تا‌کنون در این امر ضعیف عمل کرده است؟ آیا توسعه و تنوع ابزارهای مالی برای جذب سرمایه‌گذاران با درجات ریسک‌پذیری متفاوت تا‌کنون کافی نبوده است؟

زجری که اقتصاد ایران از نقدینگی سرگردان می‌کشد پایان ندارد چراکه تنها سود و بازده کوتاه‌مدت است که مقصد سرمایه‌گذاران را تعیین می‌کند.

رشد نقدینگی در دست جامعه که مکان امنی برای سرمایه‌گذاری بلندمدت نمی‌یابد، چند سالی است به عنوان عامل افزایش آسیب‌پذیری اقتصاد ایران مطرح می‌شود.نقدینگی سرگردان هربار سر از بازاری در می‌آورد و خبر نمی‌دهد مقصد بعدی آن کجاست؛ بازار پول، طلا، ارز، مسکن یا بورس؟

در شرایط کنونی، افزایش روز افزون فشار تورمی بر اقتصاد خانوار این عامل را تشدید و تقویت می‌کند، نیاز جامعه به وجه نقد در دورانی که قیمت‌ها روز به روز بالاتر می‌رود، افزایش اقبال به سفته‌بازی و کسب بازده کوتاه‌مدت را در مقابل کاهش ریسک‌پذیری سرمایه‌گذاران توجیه می‌کند.

نبود حوزه‌های قوی و با ثبات سرمایه‌گذاری در کشور از جمله دلایل سرگردانی نقدینگی مطرح است و در این میان به بورس بیش از سایر بازارها خرده گرفته می‌شود چراکه از این بازار انتظار می‌رود با افزایش جذابیت برای سرمایه‌گذاران، نقش بیشتری در جذب سرمایه‌های نقدی جامعه داشته باشد.

اما چگونه است که بورس تا‌کنون در این امر ضعیف عمل کرده است؟ آیا توسعه و تنوع ابزارهای مالی برای جذب سرمایه‌گذاران با درجات ریسک‌پذیری متفاوت تا‌کنون کافی نبوده است؟

به نظر می‌رسد محاصره اقتصاد کشور توسط عوامل تهدید‌کننده از جمله تحریم‌ها، کاهش امنیت سیستم بانکی و نیز نقدینگی سرگردان، اعتماد عمومی به سرمایه‌گذاری را خدشه‌دار کرده باشد.

در شرایط فعلی ترجیح جامعه به این است که به سفته‌بازی و کسب بازدهی کوتاه‌مدت از نقدینگی بسنده کند و در مقابل از ایمنی در اختیار بودن وجه نقدش آرامش داشته باشد.

مرجع : جهان صنعت