مقصود تويي اما با ويترين‌هاي پرزرق و برق چكار كنم؟

تهيه كننده : پريا خداقلي‌زاده

سالانه 200 ميليون دلار ارز به سرزمين حجاز سوغات مي‌برند و با همين خريدهاي مثلاً رسم و سنت سالانه هزاران شغل در كشورهاي غيرمسلمان ايجاد مي‌شود در حالي كه وضعيت اشتغال در داخل كشور مناسب نيست

«امسال 800 هزار زائر براي عمره مفرده اعزام مي‌شوند.» آماري كه شنيدنش هم به تنهايي قابل توجه و تأمل است. اينكه در ميان تمام كشورهاي اسلامي ديگر واقعاً كدام كشور با چنين رقم قابل توجهي زائر براي حج اعزام مي‌كند؟ البته اگر كمي خوشبين‌تر هم باشيد مي‌توانيد اين آمار بالا را به باورها و اعتقادات محكم الهي اين 800هزار زائر كه بخش كوچكي از مشتاقان اعزام نشده هستند هم ربط دهيد و آن وقت با غرور و افتخار سرتان را بالا بياوريد و بادي به غبغب بيندازيد و از اينكه شهروند كشوري هستيد كه مردمانش اين چنين براي رفتن به حرم يار در تب و تابند، به خودتان بباليد اما احتمالاً اين افتخار تا زماني به طول مي‌انجامد كه خودتان از نزديك مشرف نشده‌ايد و به عمق اين تب و تاب پي نبرده‌ايد! آن وقت شايد كمي در اين حس تجديدنظر كنيد. هر چند عده بسياري از زائران به‌راستي با هدف والاي زيارت و بهره بردن از اقيانوس بيكران رحمت پا به سرزمين مقدس وحي و زادگاه اسلام مي‌گذارند اما متأسفانه دراين ميان هم تعداد زائراني كه بيشتر در جست‌وجوي آدرس فروشگاه‌ها و بوتيك‌هاي مقصد هم هستند با سرعت قابل توجهي در حال افزايش است. عمق اين فاجعه زماني بهتر به چشم مي‌آيد كه بر سر در بسياري از فروشگاه‌ها و پاساژهاي شهرهاي مدينه و مكه به فارسي اقلام موجود و قيمت‌ها و اعلام تخفيف‌ها ديده مي‌شود، تقريباً تمام فروشگاه‌ها پول ايراني را در خريد و فروش‌ها مي‌پذيرند و حتي بسياري از فروشندگان بخوبي فارسي صحبت مي‌كنند و عجيب‌تر اينكه با عادت‌هاي خريداران ايراني مثل چانه‌زدن و تخفيف گرفتن و زياد خريد كردن هم آشنا هستند، مثلاً يكي از فروشندگان پاكستاني خطاب به چند نفر ايراني مي‌گفت: اگر تمام اين توپ پارچه را ببريد يك تخفيف زيادي مي‌دهم يا مثلاً اگر متري هشت تومان بدهم تمامش را مي‌بريد؟
اين روزها بازارهاي مدينه با موج بي‌شماري از زائران ايراني روبه‌روست كه از اين سو به آن سو در پي خريد سوغات مي‌روند و با خريدهاي خود رونق چشمگيري به كسب و كار كاسبان و دستفروشان اين شهر كه اتفاقاً چندان هم مورد استقبال زائران كشورهاي ديگر و حتي خود شهروندان نيست، مي‌دهند.
چندي پيش اعلام شد هر ساله ايرانيان زائر در موسم حج و عمره بيش از 200 ميليون دلار از بازارهاي مكه و مدينه خريد مي‌كنند كه عموماً اين كالاها ساخت كشورهاي غيرمسلماني هستند كه عمدتاً صاحب نام و پيشرو در زمينه توليد اجناس مرغوب هم نيستند. خب به نظر مي‌رسد حالا ماجرا كمي فرق مي‌كند، هر سال در ايام حج و عمره بالاي يك ميليون زائر به عربستان سفر مي‌كنند و با خريدهايي كه به قول خودشان رسم و سنت است به جاي آنكه سوغات به كشور بياورند، سالانه 200 ميليون دلار ارز به سرزمين حجاز سوغات مي‌برند و با همين خريدهاي مثلاً رسم و سنت سالانه هزاران شغل در كشورهاي غيرمسلمان ايجاد مي‌شود در حالي كه وضعيت اشتغال در داخل كشور مناسب نيست.
تنها در ميان اين فروشگاه‌ها و خيابان‌هاي رنگارنگ است كه گاهي آدم فكر مي‌كند انگار بعضي‌ها واقعاً اشتباهي سر از اين سرزمين درآورده‌اند. درست در قلب حرم يار بي‌تاب بودن براي بازار بتان و تن پوش و زيورآلات حكايت غريبي است. نمي‌دانم شايد هم خيلي‌ها اين شعر را به اشتباه تفسير مي‌كنند كعبه و بتخانه بهانه است، مقصود تويي اي بازار پرزرق و برق!!!