برخي جامعه شناسان معتقدند اين گونه طرح ها موجب تشديد دورويي و نفاق در جامعه و ايجاد چندچهره گي و افزايش فاصله ميان مسوولا ن و مردم مي شود
تاريخ انتشار: چهارشنبه ۵ خرداد ۱۳۸۹ ساعت ۰۹:۴۲
نويسنده : روشنك محمودي
همانطور که فرمانده انتظامي تهران وعده داد بود گشت هاي ارشاد قبل از تابستان و درست همزمان با بازگشايي نمايشگاه کتاب امسال ، حضور فيزيکي خود را در نمايشگاه کتاب تهران نشان دادند و همزمان در ساير استان هاي کشور نيز رخ نمايي کردند. البته همگان مي دانيم که توجه به اصل اصيل رعايت حجاب حتي وراي دستور شرع ، از موازين قانوني نظام جمهوري اسلامي است. با اين وجود "طرح ارتقاي امنيت اجتماعي" از ابعاد مختلفي مورد بررسي و انتقاد قرار گرفته است که مهمترين آن جايگاه حقوقي اقدامات پليس و ساير دستگاه هاي اجرا کننده طرح است. پليس در جريان اجراي طرح انواعي مختلفي از پوشش و آرايش ها را ممنوع کرد و مانع از توليد، واردات، فروش و استفاده از آن شد و اقدام به تذکر يا بازداشت آنان کرد. اسماعيل احمدي مقدم فرمانده نيروي انتظامي پس از بالا گرفتن انتقادات و خصوصا پس از آنکه غلامحسين الهام سخنگوي دولت احمدي نژاد، حمايت دولت از اجراي "طرح ارتقاي امنيت اجتماعي" را انکار کرد گفت:" تاکنون نخواستيم موضوع بند يکم اين طرح را عنوان کنيم، اما به دليل به وجود آمدن اين بحث ها بايد بگوييم بر اساس بند يکم، تعيين مصاديق حجاب و حد و مرز آن بر عهده نيروي انتظامي است و صراحتا به آن اشاره شده، از اين رو تنها انجام وظيفه کرديم. " در همين رابطه چهل حقوقدان در نامه اي به کميسيون اصل نود مجلس از نيروي انتظامي به دليل ايجاد محدوديت ها، ممنوعيت ها و وضع و تفسير قانون و اجراي مجازات نانوشته، پوشش هاي بعضا متعارف و مقبول جامعه را با عناوين مجرمانه بدون مستند قانوني، ممنوع و ازمصاديق جرم تلقي کردن و بنابر تشخيص خود اقدام به برخورد با شهروندان کرده، شکايت کردند. برخي جامعه شناسان معتقدند اين گونه طرح ها موجب تشديد دورويي و نفاق در جامعه و ايجاد چندچهره گي و افزايش فاصله ميان مسوولا ن و مردم مي شود. همچنين "اطاعت از اين طرح ها نشانه مشروعيت اجراي چنين طرح هايي نيست بلکه ناشي از ترس است به همين دليل در افزايش فاصله مسوولا ن و مردم تاثير مي گذارد. البته اين موضوع جنبه هاي تازه اي هم به خود گرفته و برخورد با مزاحمان نواميس و نيز زنان و دختران درخودروها و همچنين ايجاد محدوديت هاي جديد دردانشگاه ها و نيز فيلمبرداري از بدحجابان براي ايجاد پرونده قضايي براي آنها را دربرگرفته است. البته کسي منکر اين موضوع نيست که بدحجابي و بي حجابي در يک کشور مسلمان همچون کشور ما امر پسنديده اي نيست و بايد براي رفع اين مشکل، اقدام کرد، اما آيا زور و اجبار تنها راهکار است؟ و آيا اين اجبارها تاکنون جواب مثبتي داشته که باز هم به آن راهکار باز مي گرديم؟ شايد وقت آن است به اين پرسش پاسخ دهيم: چگونه است که در ساير کشورهاي اسلامي زنان مسلمان و محجبه به هيچ عنوان روسري از سر برنمي دارند و در بسياري ازکشورهاي اروپايي به رغم همه فشارها و محروميت ها زنان به دلخواه حجاب رعايت مي کنند اما درکشور ما اين امر ملزم به فشار، زور ، اجبار ، فعاليت اين همه سازمان و صرف اين همه هزينه است؟ آيا اين امر نشان دهنده ضعف در فرهنگ سازي نيست؟