موشهایی که در معرض هوای آلوده قرار گرفتهاند به دلیل افسردگی بسیار زیاد تلاشی برای نجات جان خود نمیکنند
تاريخ انتشار: دوشنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۰۹:۴۸
دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو میان ذرات ریز معلق در هوا با کند ذهنی، حافظه خراب و رفتارهای شبه- افسردگی در موشها ارتباط یافتند. همچنین مشخص شد حیوانهایی که در معرض این وضعیت بودند دارای سلولهای مغزی غیر عادی هستند که مانع جریانهای الکتریکی انتقال دهنده اطلاعات در مغز میشود.
به نظر میرسد که این پژوهش زمینه تازهای را به موردهای از پیش مشخص شده در مورد تاثیرهای آلودگی هوا میافزاید. صدها مطالعهای که در گذشته انجام شده است بیشتر بر این تمرکز داشت که هوای آلوده چگونه در سیستم تنفسی و یا سلامت قلب اختلال ایجاد کرده و اینکه چگونه آمار مرگ و میر در روزهای آلوده بالا میرود.
پژوهشهایی که در گذشته در مرکز پزشکی سدارزساینای در لس آنجلس بر روی موشها انجام گرفته بود چنین القا میکرد که در موشهایی که در معرض آلودگی هوای بزرگراهها قرار داشتند چندین ژن مرتبط با غدههای رایج مغزی و بیماریهای مخرب مغزی فعالتر بودند.
تیم پژوهشی دانشگاه ایالتی اوهایو میخواست بداند که آلودگی چگونه بر سلامت ذهن اثر میگذارد. آنها نمونههایی از هوای فراگیر در کلمبوس، اوهایو، را گرفتند و آن را هفت برابر فشرده ساختند. گروههایی از موشها این هوا را برای شش ساعت در روز، پنج روز در هفته و به مدت ۱۰ ماه تنفس کردند. این هوا پنج برابر از هوای میانگین میرالوما، محلهای در بخش ریورساید، کالیفرنیا، که یکی از بدترین کیفیتهای هوا در زمینه ذرات ریز معلق را در کشور آمریکا دارد، بدتر بود.
هنگامی که از این موشها آزمون حافظه و یادگیری گرفته شد، آنهایی که در معرض آلودگی قرار گرفته بودند نمیتوانستند به سرعت موشهایی که هوای سالم تصفیه شده تنفس کرده بودند فکر کنند.
در این آزمون دانشمندان موشها را در آب انداختند، موشهایی که هوای آلوده استشمام کرده بودند برای نجات خود از آب تنها قادر به ۴۰ ثانیه شنا کردن بودند در حالیکه موشهایی که هوای نسبتا پاکتری را استشمام کرده بودند میتوانستند ۱۴۵ ثانیه شنا کنند.
لائورا فانکن رهبر این پژوهش میگوید، موشها به صورت طبیعی حیواناتی هستند که میتوانند برای مدت زمان طولانی برای نجات خود از آب به مدت طولانی شنا کنند. لذا به نظر میرسد موشهایی که در معرض هوای آلوده قرار گرفتهاند به دلیل افسردگی بسیار زیاد تلاشی برای نجات جان خود نمیکنند.
سپس این دانشمندان به موشهایی که در معرض هوای آلوده قرار گرفته بودند داروهای ضد افسردگی مانند پروزاک دادند، در این مرحله این موشها برای نجات جان خود مدت زمان طولانی تری را شنا کردند.