هتل تنها محل خواب نيست!

هانيه نكويي

آيا جايي براي رونق صنعت هتلداري برپايه جذب مشتري مي‌گذارد! بگذريم از اين‌كه اين شرح حال گردشگران داخلي است و خدا به داد گردشگران خارجي برسد!

قيمت يك اتاق هتل 5 ستاره در همه دنيا 350 يورو است كه اين رقم در كشور ما به حدود200 هزار تومان مي‌رسد! البته در اكثر هتل‌هاي ما عملاً پائين‌تر از اين ميزان دريافت مي‌شود. به طور ميانگين هزينه يك شب اقامت در هتل 5 ستاره ايراني 150 هزار تومان است! هتلداران معتقدند كه با دريافت اين مبالغ از مسافران به سود متعارف خود دست نمي‌يابند و بنابراين بايد هتل‌هاي كشور نيز با توجه به قيمت‌هاي جهاني نرخ‌گذاري شود! از طرفي يكي از عمده‌ترين گلايه‌هاي هتلداران به محدود بودن زمان مسافرت گردشگران داخلي برمي‌گردد. اگر در نظر بگيريم كه با احتساب تعطيلات نوروز، شهريور و تعطيلاتي كه به پنجشنبه و جمعه ختم مي‌شود ايراني‌ها به طور متوسط 50 روز از 365 روز سال را به گردش و تفريح بروند، آن وقت بايد به اين موضوع هم اعتراف كنيم كه بيشتر هتل‌هاي كشور فقط در يك هفتم سال اشغال و در بقيه فصول سال درحال ضرردهي هستند! با وجود اين باور اين موضوع كمي سخت است، چرا كه اغلب مشتري‌هاي دائمي هتل‌ها مهمانان خارجي و داخلي جشنواره‌ها، نمايشگاه‌ها و همايش‌ها و بعضاً نيز كارمندان دولتي هستند و به نظر مي‌رسد زمان مسافرت اين افراد نيز به فصل خاصي محدود نشود، اما علت اصلي عدم رغبت گردشگران داخلي به سمت هتل‌ها چيست؟ براستي چرا مسافران ترجيح مي‌دهند به جاي اقامت در هتل، يك آپارتمان درب و داغان و بدون هيچ مجوز و پروانه اقامتي را اجاره كنند! آيا ريسك اسكان در اين آپارتمان به يك هتل كم ستاره مي‌ارزد؟ جواب اين سؤال البته روشن است، اغلب مسافران حتي از آوردن نام هتل هم مي‌هراسند چون در ذهنشان اينگونه شكل گرفته كه هتل مكان لوكس و بسيار گراني است! اما آيا اين باور ذهني مردم ديگر كشورها هم هست؟! 

امروزه گردشگران در سراسر دنيا از هتل به عنوان يك جاذبه گردشگري نام مي‌برند و ترجيح مي‌دهند براي لذت بردن، هتل‌هاي شناور روي دريا (سوئيس)، وسط جنگل (سوئد)، هتلي از يخ (كانادا) يا ماسه (انگليس) و در دل غار (تركيه) را انتخاب كنند، اكنون براي آنها هتل تنها به مفهوم يك جاي خواب با امكانات ساده همچون يخچال و تلويزيون نيست، گردشگران به هتل مي‌روند تا يك تجربه تازه را لمس كنند! اما آيا اين افراد مرفهيني هستند كه به نرخ‌ها بي‌اعتنايند! خير، هتل‌ها متفاوت ساخته مي‌شوند نه به اين دليل كه مسافران را سركيسه كنند، بلكه هتلداران مي‌خواهند با ايجاد جاذبه، رضايت مشتري را در هر شرايطي به دست آورند! چرا كه آنها به اين شعار باور دارند كه «بايد كاري كنيم تا مشتري باز هم به همان هتل برگردد!» اما آيا اين، شعار هتلداران ايراني نيز هست! به طور حتم اگر هم هتلداران كشورمان به اين شعار ايمان داشتند همه سعي خود را نيز مي‌كردند تا مشتري بدون كوچكترين دلخوري باز به آن هتل بازگردد، نه اين‌كه چون مي‌دانند ممكن است او را ديگر ملاقات نكنند همه ترفندها را براي كسب سود بيشتر به كار ببرند! 

دوستي مي‌گفت براي دو شب اقامت در يك هتل سه ستاره در شهري غيرتوريستي 250 هزار تومان پرداخته است و جالب اين‌كه اين هزينه نه فقط براي اقامت كه شامل ارائه خدمات جانبي مثل نظافت اتاق هم مي‌شده است، حتي مدير هتل براي سرو صبحانه در داخل اتاق نيز هزينه مجزايي از او دريافت كرده و خلاصه به هر شيوه ممكن جيب اين دوست ما را خالي كرده است، تا حدي كه اين فرد حتي از شنيدن نام هتل هم به وحشت مي‌افتد و ترجيح مي‌دهد از كنار ساختماني به نام هتل هم رد نشود! اين توصيف كه البته شامل حال بسياري از ما هم شده است، آيا جايي براي رونق صنعت هتلداري برپايه جذب مشتري مي‌گذارد! بگذريم از اين‌كه اين شرح حال گردشگران داخلي است و خدا به داد گردشگران خارجي برسد!