حسین فرح بخش

سلیقه گرایی مسئولین همواره در جشنواره فجر وجود داشته است

وضعیت سینمای ایران به لحاظ اقتصادی مناسب نیست

جشنواره برای فیلمهایی برگزار می شود که تازگی داشته و هنوز اکران نشده باشد. به اعتقاد من جشنواره فجر نبایستی عنوان جشنواره اطلاق شود چراکه بیشتر به بازار فیلم شباهت دارد.

به گزارش تيترآنلاين حسین فرح بخش تهیه کننده با سابقه سینما در گفت و گو با آرت نا در پاسخ به این سوال که آیا جشنواره فجر دچار انحراف از مسیر و اهداف اصلی خود شده گفت: خیر، از همان ابتدای شکل گیری جشنواره فجر یعنی سال های 1360 و 61 موضوع سلیقه گرایی و اعمال نظر مسئولین برگزار کننده، در جشنواره وجود داشته است. درحقیقت معاونت سینمایی همواره خود نقش تعیین کننده ای در این میان بازی کرده و در تاریخ برگزاری جشنواره، کمتر روح قانون بر آن حاکم بوده است. اینگونه نیست که بگوییم در دوره های متأخر چنین اتفاقی افتاده، در دوره های پیشین نیز همین روند جریان داشته به خصوص دهه 60 که برخورد سلیقه ای در حد نهایت وجود داشت. به عنوان مثال اگر قرار بود فیلمی مطرح شود، براحتی این کار را انجام می دادند. البته این بدان معنی نیست که فیلم هایی که جایزه گرفته اند مستحق دریافت جایزه نبوده اند اما اعمال نظرهای خاص مسئولین نیز در این میان بی نتیجه نبوده است. 

تهیه کننده «آقای هفت رنگ» در ادامه درباره نحوه نمایش آثار در جشنواره و اینکه فیلمها قبل از اکران عمومی، داوری شده و مورد ارزیابی قرار می گیرند عنوان کرد: یکی از شرایط حضور در جشنواره های معتبر جهانی این است که فیلم ها به اکران عمومی در نیامده باشند. جشنواره برای فیلمهایی برگزار می شود که تازگی داشته و هنوز اکران نشده باشد. به اعتقاد من جشنواره فجر نبایستی عنوان جشنواره اطلاق شود چراکه بیشتر به بازار فیلم شباهت دارد. البته این امر از بدو تأسیس جشنواره فجر وجود داشته و مختص دیروز یا امروز نیست. به نظر من بایستی تعداد محدودی فیلم در این رویداد سینمایی شرکت داده شوند تا نتیجه یهتری حاصل شود. 

فرح بخش در پاسخ به این سوال که چرا در طی 12 سالی که جایزه ویژه تماشاگران به بخش مسابقه اضافه شده، به استثنای دو دوره، جایزه ویژه تماشاگران و فیلم منتخب داوران متفاوت بوده عنوان کرد: به اعتقاد بنده نبایستی نظر داور و تماشاگر همواره با یکدیگر مطابقت داشته باشد زیرا داوران فیلم ها را از بعد فنی و هنری ارزیابی می کنند. اگر چه مباحث هنری به شکل غریزی تماشاگر را تحت تأثیر قرار می هد اما به علت عدم تخصص تماشاگر در این زمینه، نتیجه آن می شود که تنها در دو دوره انتخاب داوران و تماشاگران در یک فیلم خلاصه می شود. به واقع از آنجا که نوع نگاه تماشاگر و داور با یکدیگر متفاوت است، طبیعی است فیلم مورد نظر هر کدام از این دو طیف، مد نظر دیگری نیست و این هیچ ایرادی ندارد. 

تهیه کننده «درد سر بزرگ» درباره نظرات انتقادی کارشناسان و منتقدان که در حین برگزاری جشنواره بر فیلمهای نمایش داده شده نوشته می شود گفت: منتقدین بایستی نسبت به فیلمهایی که هنوز به اکران عمومی درنیامده اند کمی با دقت بیشتری برخورد کنند. اگر قرار است تحلیل یا نقدی بر فیلمی داشته باشند در همان جلسه نقد و بررسی فیلم انجام دهند یعنی به صورت خصوصی نه به صورت عمومی. البته فراموش نکنید تماشاگران تا حد زیادی به این نقدها و یادداشتها اهمیت نمی دهند. فیلمهایی بوده اند که مننتقدان با آنها برخورد مناسبی نداشته اند و از نظر آنها ضعیف بوده اما در اکران عمومی موفق عمل کرده است و برعکس. 

وی در پایان، در پاسخ به این سوال که با توجه به نظرات مدیران ارشد سینمای کشور مبنی بر نابسامان بودن شرایط سینما، چه وظیفه ای بر عهده جشنواره فجر است، توضیح داد: به اعتقاد بنده وضعیت سینمای ایران مناسب است. وضعیت سینمای ایران به لحاظ اقتصادی مناسب نیست که این مورد به دوران وزارت آقای صفارهرندی باز می گردد که با سیاست های اشتباه خود سینمای ایران را دچار مشکل کرد. اگر جشنواره به نحو شایسته ای برگزار شود می تواند در تداوم سینمای کشور موثر باشد. نبایستی فراموش کرد که این جشن ملی سینمای ایران است.