تيترآنلاين - هشدار کارشناسان نسبت به پيامدهاي غفلت از نشاط اجتماعي

صفحه اصلی سياسی اجتماعی اقتصادی فرهنگي دانش و فناوري گزارش تصويری

باید خوب خندیدن را به مردم آموزش داد

داخلی

آرشيو خبر

جامعه

کد مطلب : 669

توصيه مطلب

هشدار کارشناسان نسبت به پيامدهاي غفلت از نشاط اجتماعي

آمار نشان مي دهد، 11 ميليون بيمار رواني در سطح کشور وجود دارد که بيشتر آنان جوان هستند.

تاريخ انتشار: شنبه ۹ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۴۳

هشدار کارشناسان نسبت به پيامدهاي غفلت از نشاط اجتماعي

تيترآنلاين - شاد بودن جامعه يکي از عوامل بسيار مؤثر در توسعه اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي مي باشد و موجب کاهش نابساماني هاي خانوادگي، طلاق، افزايش ميزان ميل و رغبت تحصيلي و... مي شود. در جامعه غم زده، انرژي افراد صرف برطرف کردن اندوه و ناراحتي شده و ديگر فرصتي براي توليد و توسعه باقي نمي ماند. در عوض در جامعه شاد و خرسند، توليد بهتر، اشتغال بيشتر و اقتصاد، سالم تر خواهد بود. انسان با نگرش منفي به دنيا چيزي جز روحيه اي افسرده، چهره اي غمگين و حالتي خشمگينانه ندارد و اين نگرش منفي، تخريب کننده جامعه است.

در اين راستا برخي از جامعه شناسان بر اين عقيده اند، جامعه ايراني از نبود بسترها و زمينه هاي لازم براي ابراز شادماني به شکل جمعي و عمومي رنج مي برد. به عبارت ديگر در جامعه شيوه هاي شناخته شده و متعارف کمتري براي شادماني هاي همگاني وجود دارد. اين در حالي است که شاد بودن تنها يکي از شاخصه هاي زندگي مطلوب در جامعه است و هر قدر ملتي شادتر باشد، مطمئناً احساس رفاه بيشتري دارد. به اعتقاد کارشناسان، در اين نوع جوامع افراد معمولاً نگرشي خوشبينانه نسبت به زندگي و امور پيرامون خود و جامعه دارند.

شهروند افسرده، جامعه افسرده
همه کشورها سعي مي کنند، همه عناصر لازم را براي بروز شادي فراهم کنند و اگر نتوانستند، سعي مي کنند حداقل ابتکارهايي براي سوق دادن جامعه به سمت شاد زيستن انجام دهند. اين در حالي است که کارشناسان نيز به طور جدي نسبت به کاهش ميزان شادي و نشاط بخصوص در جوانان هشدار مي دهند. آمار نشان مي دهد، 11 ميليون بيمار رواني در سطح کشور وجود دارد که بيشتر آنان جوان هستند.

به گزارش روزنامه قدس، در پژوهشي که براي اولين بار براي تعيين بار بيماريها در ايران در دبيرخانه تحقيقات کاربردي معاونت سلامت با کمک ساير بخشهاي اين معاونت از جمله اداره سلامت روان و گروه پژوهشگران بدون مرز از سال 1381 تا 1383 انجام شد، بار بيماريها در سه استان بوشهر،

” کارشناسان نيز به طور جدي نسبت به کاهش ميزان شادي و نشاط بخصوص در جوانان هشدار مي دهند. آمار نشان مي دهد، 11 ميليون بيمار رواني در سطح کشور وجود دارد که بيشتر آنان جوان هستند. “

چهارمحال و بختياري و آذربايجان شرقي مورد بررسي قرار گرفت و بر اساس نتايج اين پژوهش بيماري افسردگي پس از حوادث غيرعمومي به طور مشترک با بيماريهاي قلبي عروقي، رتبه دوم را به خود اختصاص داد.

اما بر اساس پژوهشي که در سال 1378 براي بررسي وضعيت سلامت روان افراد 15 سال و بالاتر در کشور با حجم نمونه بالا ( 35 هزار و 14 نفر) انجام شد، شيوع اختلالهاي رواني در جمعيت بالاي 15 سال کشور 3/21 درصد در مناطق روستايي و 20/9 در مناطق شهري برآورد شد که در اين ميان اختلالهاي افسردگي و اضطرابي بيشترين شيوع را داشته است. اين آمارها براي يک جامعه و مسؤولان آن مي تواند هشداردهنده باشند و حاکي از افسردگي، بي نشاطي، گريز از جامعه و بسياري از اموري که مي تواند يک ملتي را از نشاط و تلاش بازدارد و مسير رشد و توسعه کشور را کند نمايد.

نسخه کارشناسان براي اميد به زندگي
جعفر هزارجريبي، يکي از جامعه شناسان با اشاره به اينکه نشاط واقعي به اين بستگي دارد که انسان نيازهاي دروني و پنهاني خود را از طريقي که جامعه و هنجارهاي معمول آن را قبول دارد، برآورد، معتقد است: احساس نشاط (مثل رضايت) به آن حالت گفته مي شود که تمايلات حرکت وي به هدف خود رسيده اند، يا برنامه ريزي فرد به ثمر رسيده و يا در حال رسيدن به نتيجه مي باشد.

وي مي افزايد: نشاط واقعي احساسي خاص است که شخص به هنگام رسيدن به آرزوهايش پيدا مي کند. اما بايد يادآور شد، احساس نشاط به متغيرهاي متفاوت اجتماعي و فردي بستگي دارد که ممکن است گاهي بر اثر شرايط و مشکلات زندگي اين شادي به سمت غم زدگي پيش رود.

همچنين دکتر طهمورث شيري، جامعه شناس معتقد است: پيامدهاي فقدان يا کمبود شادي در جامعه مي تواند باعث افزايش اعتياد به انواع مواد مخدر و اقسام جرايم و ناهنجاريهاي اجتماعي باشد، ولي در کنار آن وجود شادي در جامعه باعث افزايش اميد به زندگي است. وي با اشاره به اينکه اگر شادي هاي جمعي و غيرمضر انجام شوند، تقويت کننده بعضي از روابط اجتماعي هستند، مي افزايد: اين نوع شادي ها مانند تمامي اعمالي که در هر جامعه به قوام آن جامعه کمک مي کنند، مي توانند به روابط آن جامعه نيز کمک کرده و باعث سرخوش شدن افراد جامعه شوند.

دکتر امان ا... قرايي مقدم، عضو هيأت علمي دانشگاه تربيت معلم نيز مي گويد: شاد کردن و شاد بودن جامعه موجب پيشرفت و توسعه اجتماعي، اقتصادي و سياسي

” مروزه شادي هاي خصوصي بيش از شادي هاي جمعي رواج يافته که به علت عدم وجود هيچ گونه کنترل بر آنها، خطرناکند، به نظر مي رسد، راهکار کنترل اين شادي هاي مخرب برگزاري جمعي جشنهاي ملي و سنتي است. “

و فرهنگي جامعه مي شود؛ از بسياري مسايل و بروز انواع آسيبهاي جامعه، جرم و بزهکاري، طلاق، نابساماني خانوادگي و ساير مسايل جلوگيري مي کند.

شادي حقيقي چيست؟
متأسفانه فرهنگ شادي در جامعه ما بدرستي تبيين نشده است و با اينکه در چند سال اخير رسانه ها سعي نموده فرهنگ شادي را در برنامه هايشان بيش از پيش افزايش دهند، اما هنوز به معناي واحدي از شادي و چگونگي آن دست نيافته اند، حتي خود جوانان در هاله اي از ابهام مانده اند که شادي حقيقي چيست؟

به گزارش تيترآنلاين، حتي خود جوانان در هاله اي از ابهام مانده اند كه شادي حقيقي چيست؟ كدام شادي گناه محسوب نمي شود؟ كدام شادي مورد توجه خانواده ها با عقايد مختلف قرار مي گيرد؟متأسفانه مسؤولان فرهنگي ما هنوز نتوانسته اند يك شادي حقيقي را از شادي كاذب بازشناسند تا جوان در بحبوحه سن خود و تخليه هيجانات دروني خود، راه را بيراهه نپيمايد و به خطا به شادي كاذب روي نياورد.

در اين باره دکتر نعمت ا... فاضلي معتقد است: در طول تاريخ شادي کردن عمدتاً به صورت جمعي بوده است. جشنها و آيينهاي کهن که برخي از آنها تا امروز ادامه يافته اند، روش جمعي کسب تجربه شادي هستند. از اين رو، مردم در قالب جشن و به صورت جمعي مانند جشن عروسي، جشن خرمن، وليمه حج، جشنهاي ملي و محلي لذت را تجربه مي کردند. اين نوع شادي کردن نسبت به شادي فردي داراي لذت بيشتر، دوام پايدارتر و براي جامعه و فرد سازنده تر است؛ زيرا در اين شادي جمعي نوعي نظارت اجتماعي وجود دارد و افراد با ملاحظه منافع و حقوق جمع، به اجراي جشن و کسب لذت مي پردازند.

اين کارشناس با اشاره به اينکه نشاط فردي مانند استعمال دخانيات، مصرف قرصهاي شادي آور، گوش دادن به موسيقي است که مي تواند به دور از انظار عمومي و در مسير تخريب روح و جسم فرد انجام شود، مي گويد: از اين رو نشاط اجتماعي ضروري است. کارشناسان معتقدند: امروزه شادي هاي خصوصي بيش از شادي هاي جمعي رواج يافته که به علت عدم وجود هيچ گونه کنترل بر آنها، خطرناکند، به نظر مي رسد، راهکار کنترل اين شادي هاي مخرب برگزاري جمعي جشنهاي ملي و سنتي است.

آنان بر اين باورند، براي ايجاد شادي بايد زيرساختهاي آن مهيا باشد. پس به نظر مي رسد، مجريان بايد زمينه اي را فراهم کنند تا مردم به سمت شادي و نشاط اجتماعي گرايش پيدا کرده و شادي جمعي را به شادي خصوصي تبديل کنند تا هم کنترل اجتماعي سهل گردد و هم اينکه زمينه انحراف نيز بسته شود.