انسانها نزدیک به 47 درصد از زمان بیداری خود را به چیزی غیر از کاری که در حال انجام آن هستند فکر میکنند
تاريخ انتشار: سه شنبه ۲۵ آبان ۱۳۸۹ ساعت ۱۵:۴۷
دو روانشناس در تحقیقات خود کشف کردند که انسانها نزدیک به 47 درصد از زمان بیداری خود را به چیزی غیر از کاری که در حال انجام آن هستند فکر میکنند. آموزههای فلســـفه سنــتی و مذهبی نشان میدهد که خوشبختی میتواند با زندگی کردن در لحظه پیدا شود به طوری که بسیاری از بزرگان دین اسلام نیز تأکید کردهاند که فرزند زمان حال خود باشید و یا در زمان حال زندگی کنید. اکنون دو روانشناس دانشگاه هاروارد به نامهای متیو کیلینگزورث و دنیل تی. گیلبرت در تحقیقاتی نشان دادند که حق با این فلسفه سنتی است. درحقیقت این محققان دریافتند که انسانها 9/46 درصد از زمان بیداری خود را به چیزی متفاوت از کاری که انجام می دهند فکر میکنند و به دلیل این پرسه زنی ذهن افراد بشدت احساس نارضایتی میکند. این دو روانشناس اظهار داشتند: ذهن انسان سرگردان است و یک ذهن سرگردان، بدبخت است. برخلاف حیوانات، انسانها میتوانند زمان بسیاری را به فکر کردن درباره چیزی بگذرانند که در اطراف آنها وجود ندارد. این شكل از فکر کردن میتواند درمورد حوادثی باشد که در گذشته رخ دادهاند و یا حوادثی که میتوانند در آینده اتفاق بیفتند و یا هرگز رخ ندهند حتی در برخی از این افراد، پرسهزنی ذهن آنچنان توسعه یافته است که به نظر می رسد یک حالت پیش فرض در مغز آنها باشد. دانشمندان به منظور ردیابی این رفتار، برای تلفن همراه آی- فن یک نرم افراز را توسعه دادند که به صورت تصادفی با دو هزار و 250 داوطلب تماس می گرفت و از آنها می پرسید که در آن لحظه چقدر احساس خوشبختی میکنند، مشغول انجام چه کاری هستند، آیا مشغول فکر کردن به کاری هستند که در آن لحظه انجام میدهند و یا به یک چیز مورد علاقه، یا ناخوشایند یا خنثی فکر میکنند. داوطلبان میتوانستند بین 22 فعالیت با ویژگیهای کلی مثل راه رفتن، خوردن، خرید، تماشای تلویزیون و ... یکی را انتخاب کنند. نتایج این بررسیها نشان داد که ذهن مصاحبه شوندگان به طور متوسط 9/46 درصد از دفعات تماس نرم افزار را مشغول پرسه زنی در افکار متفاوت بود و این پرسهزنی ذهن هرگز به زیر 30درصد نرسید. براساس اين گزارش، محققان توضیح دادند: «پرسه زنی ذهن در طول تمام فعالیتها موجب میشود زندگی ما بسیار ناخوشایند باشد.» این تحقیقات همچنین نشان داد افراد زمانی احساس خوشبختی میکنند که مشغول انجام تمرینات فیزیکی و یا گفتوگو هستند درحالی که زمانی که استراحت میکنند، در زمان کار و زمانی که در خانه از رایانه استفاده میکنند بسیار ناراضی و ناخرسند هستند.