وام مي‌دهيم، گاز ببرند

رضا زندي

«شبه‌قاره‌نشينان» هم بازي را ياد گرفته‌اند. فشار آمريكا را «علني» مي‌كنند و از ايران «امتياز» مي‌گيرند. به تهران «نزديك» مي‌شوند تا قراردادهايشان با واشنگتن را «امضا» كنند

«شبه‌قاره‌نشينان» هم بازي را ياد گرفته‌اند. فشار آمريكا را «علني» مي‌كنند و از ايران «امتياز» مي‌گيرند. به تهران «نزديك» مي‌شوند تا قراردادهايشان با واشنگتن را «امضا» كنند. حكايت بازيكنان چيني و روسي هم در اين ميدان «مثنوي هفتادمن» است. ما «كجا» ايستاده‌ايم؟
1- در بحبوحه خبرهاي انتخاباتي مجلس، خبر اعطاي وام 250ميليون‌دلاري تهران به اسلام‌آباد، براي احداث خط لوله انتقال گاز ايران در خاك پاكستان، «فيد» شد. خط‌ لوله‌اي كه اولين تفاهم‌نامه‌اش در سال 1381 با هندي‌ها امضا شد. با خروج مهاراجه‌ها از اين قرارداد، حالا پاكستاني‌ها بايد تا 2014 آن را در داخل خاك خود بسازند. مقامات پاكستاني بعد از كلي اهمال، در يكي، دو ماه گذشته آنقدر با «خبر» فشار آمريكا براي لغو اين قرارداد بازي كردند تا امضاي وام 250ميليون دلاري را از ايران گرفتند. «وام» مي‌دهيم تا «گاز» بگيرند!
2- اواسط هفته گذشته وزارت نفت پاكستان در بيانيه‌اي اعلام كرد: «سرپرست چيني كنسرسيوم ارايه خدمات مشاوره‌اي براي احداث خط لوله انتقال گاز ايران به پاكستان، از معاهده كنار كشيده و حاضر به امضاي نهايي قرارداد نشده است.» و بعد هم اذعان كرد: «با توجه به عدم تمايل بانك توسعه و تجارت چين و «حبيب بانك»، ممكن است گزينه‌هاي ديگر مورد بررسي قرار گيرد.» اين درحالي است كه قول وام 250ميليون دلاري ايران را در جيب گذاشته‌اند. آيا پاكستان از گشاده‌دستي ايران طماع شده و امتيازات بيشتري مي‌خواهد؟!
3- ماجراهاي قرارداد انتقال گاز ايران به شبه‌‌قاره كه زماني «خط لوله صلح»! ناميده مي‌شد، چه وقت به پايان خواهد رسيد؟ هنوز هندي‌ها را فراموش نكرده‌ايم. چنان با اين «خط» بازي كردند و آنقدر به تهران آمدند و رفتند تا قرارداد هسته‌اي‌شان را با آمريكا به امضا رساندند بعد هم به بهانه مناقشه با پاكستان و اختلاف‌نظر بر سر حق تزانزيت از مذاكرات كنار كشيدند.
4- شركت آلماني- اتريشي «آي.ال‌.اف» پيش از اين اعلام كرده بود كه براي تكميل خط لوله گاز در خاك پاكستان خدمات مشاوره‌اي و طراحي مي‌دهد. دولت پاكستان به اين شركت پيشنهاد كرده تا در ازاي «250ميليون دلار»، عمليات لوله‌گذاري را هم انجام دهد. سوال بزرگ اينجاست كه چرا ايران بايد هزينه اين خط را در خاك پاكستان بدهد؛ پاكستاني كه باوجود انعقاد قرارداد 500‌ميليون فوت مكعبي با قطر، هنوز نياز به گاز دارد.
5- قرارداد انتقال گاز ايران به پاكستان، در بحبوحه انتخابات سال 84 امضا شد. براساس اين قرارداد و از فروردين سال 93 ايران بايد روزانه 21ميليون و 500هزار مترمكعب و سالانه 8/7ميليارد مترمكعب گاز به پاكستان صادر كند. همين كه ايران، پاكستان را از طريق خط لوله، به بزرگ‌ترين مخزن گازي دنيا وصل مي‌كند امتياز بزرگي به اين كشور داده است.
6- مقابله با «ابعاد تحريم» قابل درك است اما اگر خارجي‌ها بدانند كه فشاري از سوي افكارعمومي ايران متوجه «پشت ميزنشينان» نيست، زياده‌خواهي مي‌كنند. مگر تجربه‌ها را نداشته‌ايم؟! اين رسم ديپلماسي است. پس به سود منافع كشور است كه مذاكره‌كنندگان پاسخگوي افكارعمومي باشند.
6- مقامات دولتي با كدام منطق در اين شرايط سخت اقتصادي كه گرفتن دلارهاي نفتي هم دشوار شده است 250ميليون دلار وام به پاكستان داده‌اند؟ حتي اگر توجيه كنيم كه منافع‌مان در اجراي به موقع اين پروژه است چرا بايد تعهدات پاكستاني‌ها را ما انجام دهيم؟!
7- به گفته وزير نفت پاكستان، ايران موافقت كرده تا 80‌هزار بشكه نفت هم به اسلام‌آباد بفروشد. در اين‌باره نظري نمي‌دهيم تا قيمت فروش نفت، نحوه پرداخت پول آن و شرايط معامله روشن شود.

مرجع : شرق

نظرات بينندگان:   ۰ نظر انتشار يافته    ۰ نظر در صف انتشار    ۱ نظر غيرقايل انتشار