سال 1389، سال سقوط ديکتاتورها

متأسفانه ساليان درازي است که مردم خاورميانه اسير رؤساي جمهوري مادام‌العمر، شاهان موروثي و رهبران خودخوانده‌اي چون قذافي هستند که عامل اصلي عقب ماندگي ملت‌هاي خود شده اند

تيترآنلاين - اگر قذافي و امير بحرين هم به دنبال فرار بن‌علي و حسني مبارک بر اثر اعتراضات گستردة مردم سرنگون شوند، مي‌توان سال 1389 را سال سقوط ديکتاتورها ناميد.

متأسفانه ساليان درازي است که مردم خاورميانه اسير رؤساي جمهوري مادام‌العمر، شاهان موروثي و رهبران خودخوانده‌اي چون قذافي هستند که عامل اصلي عقب ماندگي ملت‌هاي خود شده اند.

اين افراد در دورة حکومت خود با زور دستگاه‌هاي پليسي و امنيتي و تبليغاتي بر ملت‌هاي خود حکم رانده‌اند و هيچگاه باور نمي‌کردند که روزي ملت‌ها بتوانند آنها را با دست خالي و با شعار «برو» از اريکة قدرت به زيرکشند و راه را براي حاکم شدن مردم بر سرنوشتشان باز کنند.اولين بار اين امام خميني(ره) بودند که در جريان تظاهرات مردم ايران عليه نظام سلطنتي جملة «شاه بايد برود» را بر زبان جاري کردند و از اين پس بود که مردم ايران تمرکز خواسته خود را بر بيرون راندن شاه قرار دادند.

شاه رفت و 32 سال بعد مردم کشورهاي عربي جملة ارحل(برو) را خطاب به طاغوت‌هاي حاکم بر خود سر دادند و امروز زيباترين شعار در تمامي کشورهاي ديکتاتورنشين کلمة «برو» هست.آنها فهميده‌اند که مرگ گفتن بر اين و آن چاره‌ساز نيست، بلکه بايد شعاري وحدت‌آفرين که همان «برو» هست را سر داد. با اين شعار، اولين مطالبة مردم در کشورهاي برخاسته عليه ظالمين، کنار زدن طاغوت‌هاي حاکم بر رأس قدرت بوده است که هيچگاه حاضر نبوده‌اند بنا‌بر فرمودة قرآن که اولوالامر منکم، خود را در معرض آراي عموم مردم قرار دهند.

اين حاکمان هميشه وجود مخالف در کشور را نفي کرده و هرگونه صداي مخالفت و اعتراضي را به طرح و برنامة بيگانگان نسبت داده‌اند. همگي آنها شيوة يکساني را هم در برخورد با تظاهرات‌هاي مسالمت‌آميز مردم در پيش گرفته اند. ابتدا سعي کردند با مسدود کردن اينترنت و امکان ارسال پيامک تلفني و مقابله با ماهواره‌ها و اخراج خبرنگاران خارجي، امکان اطلاع‌رساني را از بين ببرند. سپس دست به بازداشت گستردة مخالفين و خفه کردن صداي معترضين زده‌اند.

آنگاه با حضور انبوه مأمورين امنيتي و با انواع شيوه‌ها، حتي با تيراندازي به سوي مردم، سعي در جلوگيري از شکل‌گيري تجمعات و اعتراضات کردند. آنها حتي طرفداران شترسوار و اسب سوار و درشکه سوار خود را با چماق به خيابان‌ها فرستادند تا نشان دهند که از حمايت مردمي برخوردارند.

ولي مردم فريب نخوردند و در خيابان‌ها ماندند و در ميادين آزادي اجتماع کردند و سقوط نظام فاسد را خواستار شدند.

گرچه ديوانه‌اي مانند قذافي علاوه بر آتش گشودن به سوي مردم، با خمپاره و هواپيما هم به مردم حمله کرد تا چند روزي بر رهبري مستبدانة 42 سالة خود بيفزايد، ولي قدرت مردم و استقامت آنها فراتر از قدرت ديکتاتورها در کشتن مردم است و ان‌شاءالله جهان شاهد سقوط قذافي و امثال او در اين سال مقاومت و ايام پر خير و برکت خواهد بود.