تيترآنلاين - بحران در نيروگاه هسته اي ژاپن در اثر زلزله

احتمالا شروع به ریختن سیمان و شن بر روی کل تاسیسات راکتور فوکوشیما خواهند کرد یعنی همان کاری که در جریان حادثه هسته ای چرنوبیل در سال 1986 در اوکراین انجام شد

تيترآنلاين - در داخل نیروگاه هسته ای حادثه دیده فوکوشیما مقامات مسئول زمانی که تصمیم گرفتند تا بخار رادیواکتیو را از مخزن بیش از حد گرم شده راکتور خارج کنند، از خطرات این کار آگاهی داشتند.

به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از خبرگزاری اسوشیتدپرس، آنها می دانستند که احتمال دارد یک انفجار هیدروژنی روی دهد و این اتفاق روی داد. این تصمیم هنوز از وقوع بدترین حالت یعنی یک گداخت کامل هسته ای یا همان متلاشی شدن کامل این نیروگاه دستکم تا به حال جلوگیری کرده است.

زنجیره حوادث روز جمعه زمانی شروع شد که یک زمین لرزه 8.9 ریشتری و سونامی متعاقب آن باعث قطع برق در مجتمع هسته ای فوکوشیما دای ایچی در 270 کیلومتری شمال شرق توکیو شد و سامانه خنک کننده این نیروگاه از کار افتاد. سپس نیروی برق پشتیبان در یکی از واحدهای این نیروگاه به درستی وارد عمل نشد.

از این مرحله به بعد شرایط پیوسته بدتر شده است گرچه دولت ژاپن و مقامات هسته ای این کشور در وهله اول گفتند که اوضاع در حال بهبود یافتن است. ساعاتی بعد از این انفجار این مقامات ادعا کردند که میزان نشت تشعشعات رادیواکتیو کاهش یافته است و اوضاع در واحد یک 460 مگاواتی این نیروگاه بهتر شده است. اما بحران پشت بحران همچنان در حال شکل گرفتن است.

مقامات مسئول در غیاب برق و بدون وجود لوله ها و پمپهایی که در جریان انفجار ساختمان محافظ این راکتور به شدت دچار مشکل شده بود و در تلاش برای سرد کردن میله های سوخت اورانیومی به شدت گرم شده آن، به کشیدن آب دریا متوسل شده اند.

رابرت الوارز، محقق ارشد در موسسه مطالعات سیاسی و مشاور سیاسی ارشد سابق وزیر انرژی امریکا، به خبرنگاران گفت: سرد کردن میله های سوخت با آب دریا در حکم یک اقدام از سرناامیدی است.

الوارز افزود: موفقیت ژاپنی ها در استفاده از آب دریا و فلز بور برای سرد کردن این راکتور به حجم و میزان توزیع این دو بستگی دارد. به گفته الوارز استفاده از آب دریا و فلز بور باید بدون وقفه برای روزهای متمادی ادامه یابد.

الوارز افزود: یک نکته کلیدی دیگر احیا نیروی برق است تا سامانه های سردکننده معمول نیروگاه بتوانند دوباره فعالیت خود را شروع کنند.

مقامات مسئول روز جمعه واحد یک دای ایچی و چهار راکتور دیگر را به این علت که کارشناسان آنها قادر به سرد کردن راکتورها با استفاده از روشهای معمول نبودند، در حال اضطراری قرار دادند.

در ساعات اولیه روز یکشنبه یک راکتور دیگر هم به این فهرست اضافه شد و در مجموع شش راکتور در حالت اضطراری قرار گرفت یعنی سه راکتور در دای ایچی و سه راکتور در یک مجتمع هسته ای مجاور. ژاپن دارای پنجاه و پنج راکتور است که در هفده مجتمع هسته ای در سراسر این کشور پراکنده هستند.

مقامات مسئول کار بیرون دادن بخار رادیواکتیو را در واحد یک دای ایچی فوکوشیما شروع کردند تا فشار را در داخل مخزن راکتور که حاوی سوخت اورانیوم به شدت گرم شده است، کاهش دهند.

روز شنبه زمانی که ساختمان محافظ واحد یک منفجر شد، نگرانی ها به شدت افزایش یافت.

شینجی کینجو، سخنگوی آژانس دولتی امنیت هسته ای و صنعتی ژاپن، گفت: مقامات مسئول اطلاع داشتند که این بخار حاوی هیدروژن است. از آن مهمتر آنها می دانستند که با خارج کردن بخار خطر یک انفجار را بوجود می آورند.

اهمیت هیدروژن از اواخر روز شنبه خود را نشان داد:

- مقامات تصمیم گرفتند تا فشار در داخل مخزن راکتور را کاهش دهند تا بخشی از بخار جمع شده را به بیرون هدایت کنند. آنها برای جلوگیری از انفجار کامل تاسیسات مجبور به انجام این کار بودند و بنا بر این وارد مسیری شدند که به یک گداخت هسته ای منتهی می شود.

- در عین حال و برای سرد نگه داشتن سوخت راکتور و همچنین جلوگیری از یک گداخت هسته ای کارشناسان مجبورند تا هر ساعت آب بیشتری را برای سرد کردن میله های سوخت وارد راکتور کنند.

- درجه حرارت در مخزن راکتور ظاهرا همچنان به بالا آمدن ادامه می دهد و باعث گرم شدن روکش زیرکونیومی می شود که پوشش میله های سوخت را تشکیل می دهد. زمانی که درجه حرارت زیرکونیوم به 1200 درجه سانتیگراد برسد این فلز با آب واکنش ایجاد می کند و تبدیل به اکسید زیرکونیوم و هیدروژن می شود.

- زمانی که بخار آکنده از هیدروژن به خارج از مخزن راکتور منتقل می شود هیدروژن با اکسیژن هوا یا آب بیرون مخزن ترکیب می شود و انفجار بوجود می آید.

مشابه این "حباب هیدروژنی " در فاجعه هسته ای "تری مایل ایلند" در پنسیلوانیا در سال 1979 باعث نگرانی مقامات شد اما این حباب قبل از آنکه منفجر شود، پراکنده گردید.

اگر درجه حرارت درون مخزن راکتور فوکوشیما به بالا رفتن ادامه دهد و به حدود 2200 درجه سانتیگراد برسد گلوله های سوخت اورانیوم داخل مخزن شروع به ذوب شدن می کنند.

به گفته کارشناسانی که اسوشیتدپرس با آنها مصاحبه کرده است هر سوخت مذابی از کف مخزن راکتور خارج خواهد شد و به بیرون نفوذ خواهد کرد. در این مرحله اورانیوم و سایر محصولات جنبی خطرناک شروع به پراکنده شدن در محیط خواهند کرد.

در مرحله ای از این فرایند دیوارهای مخزن راکتور که ضخامتی پانزده سانتیمتری دارند و از جنس فولاد ضدزنگ هستند، ذوب خواهند شد و حالتی همچون گدازه های آتشفشانی پیدا خواهند کرد و در حین جاری شدن با برخورد به آب باقی مانده در نیروگاه به صورت بالقوه باعث انفجاری خواهند شد که بسیار بزرگ تر از انفجار اولیه ایجاد شده توسط هیدروژن خواهد بود. چنین انفجاری منطقه آلوده به مواد رادیواکتیو را گسترش خواهد داد.

پیتر برادفورد، از اعضای سابق کمیسیون نظارت هسته ای امریکا، روز شنبه به خبرنگاران گفت اگر قلب راکتور فوکوشیما در معرض هوای آزاد قرار گرفته باشد مقامات ژاپنی احتمالا شروع به ریختن سیمان و شن بر روی کل تاسیسات خواهند کرد یعنی همان کاری که در جریان حادثه هسته ای چرنوبیل در سال 1986 در اوکراین انجام شد.

برادفورد اظهار داشت در این مرحله خیلی از آنهایی که در خط اول مبارزه با این آلودگی هسته ای قرار دارند، جان خود را از دست خواهند داد.