تيترآنلاين - حکايت قهر دولت و راي عدم اعتماد مجلس!

اين تصوير از کنش و واکنش مجلس و دولت در خوش بينانه ترين فرض به همان عنوان لج و لجبازي در نگاه مردم تعبير مي‌شود

تيترآنلاين - «اندر حکايت قهر دولت و راي عدم اعتماد مجلس!» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم محمدعلي وکيلي است كه در آن مي‌خوانيد؛

سه شنبه هفته گذشته طرح استيضاح و زير راه و ترابري با عدم حضور وزير و رئيس جمهور در صحن علني، مطرح و در نهايت با ارايه دلايل موافقين استيضاح و در غياب صاحبان عزا به راي گذاشته شد.

در نتيجه مجلس با 144 راي به استيضاح پاسخ مثبت داد و دکتر بهبهاني راي عدم اعتماد گرفت اين البته دومين مورد از سريال استيضاح‌هايي است که به دليل عدم حضور رئيس جمهور مجلس راي عدم اعتماد مي‌دهد.

مورد اول که در سال 87 اتفاق افتاد مربوط به طرح استيضاح وزير کشور وقت يعني مرحوم کردان بود در آن مورد هم با عدم حضور رئيس جمهور و وزير در نهايت مجلس راي عدم اعتماد خود را صادر کرد. نزاع مجلس و دولت هر روز شکل جديدي مي‌گيرد يک روز توپخانه مجلس، دولت را هدف مي‌گيرد و با وانگ بي اعتمادي به مصوات مجلس و عدم اطلاع مجلس از مصوبات دولت و تاخير در ارايه لايحه بودجه و ... دولت مورد هجمه قرار مي‌گيرد يک روز هم توپخانه دولت، مجلس را نشان مي‌رودو مجلسيان به چوب لاي چرخ دولت گذاشتن متهم مي‌شوند و اراده مجلس در مسير تغييرات بنيادي در برنامه پنجم به منظور نقض غرض در اهداف برنامه تفسير مي‌گردد. به هر حال اختلاف ميان دولت و مجلس در همه دوره‌ها وجود داشت اما اينکه گستره اين اختلاف تاروپود نظام اجرايي و تقنيني کشور را به گونه اي فراگيرد که در دادگاه افکار عمومي، اين دو قوه اصلي به لج و لجبازي لقب، گيرند بي سابقه است.

نگاه به عملکردها نشان مي‌دهد که جعل اين لقب ناشي از قضاوت عجولانه مردم نيست از يک سو مردم به صورت ماهيانه، شاهد خيز مجلس براي استيضاح وزراي مختلف هستند ولي همواره طرح‌هاي استيضاح به صورت نيمه کاره رها شده به شکلي که فراز و فرود مجلسيان هفتم و هشتم در طرح‌هاي استيضاح به طنز شبيه شده است و از اين جهت کارنامه مجلس درخشان نيست از سوي ديگر شاهديم که دو طرح استيضاح به دليل عدم حضور وزير و رئيس جمهور با اکثريت مجلس به سرانجام مي‌رسد و هر دو وزير ناکام مي‌مانند بنابراين اين حق مردم است که در فرآيند طرح‌هاي استيضاح تشکيک کنند اگر طرح‌هاي استيضاح حق است و با مطالعه به سرانجام رسيده است چرا در بقيه موارد نتيجه بخش نيست اگر اين فرآيند همواره ناقص شکل مي‌گيرد چرا وقتي دولت قهر مي‌کند، نتيجه مي‌دهد؟ از طرف ديگر براي مردم پذيرفتني نيست که رئيس جمهور محترم آنگاه که خود صلاح بداند به تشخيص مجلس تمکين نمايد .

به هر حال مطابق قانون اساسي موجود، اين مجلس حق نظارت دارد و يکي از ابزارهاي نظارتش هم استيضاح است اگرچه ممکن است مجلس در فرآيند استيضاح اشتباه کند اما اين دليل نميشود که دولت به اين حق قانوني تمکين نکند .

اين تصوير از کنش و واکنش مجلس و دولت در خوش بينانه ترين فرض به همان عنوان لج و لجبازي در نگاه مردم تعبير مي‌شود اما اصرار بر اين صفت ممکن است عنوان ديگري به خود گيرد! که همه براي پرهيز از آن بايد به خدا پناه برند بديهي است با استيضاح يک وزير و راي عدم اعتماد،همه مشکلات حل خواهد شد چرا که بسياري از مشکلات مورد انتقاد مجلس به ويژگي‌هاي وزير و توانمندي‌هاي فردي برنمي گردد. بخش مهمي از مشکلات ناشي از ساختارها و نظام اقتصادي است و تغيير افراد تاثير چنداني در بهبود و اصلاح امور ندارد.

از سوي ديگر هم حذف يک وزير نقض آيات محکم و فسخ تعهدات قلمداد نمي‌شود تا مجوز بي اعتنايي به ساختارهاي قانوني کشور گردد. مهم اين است که مردم باور کنند تضادها و کشمکش‌ها در مسير منافع ملي است .

مهم اين نيست که مجلس استيضاح کند يا نکند مهم آن است که اقدامات به عنوان راهکار برون رفت مشکلات و بحران‌ها تلقي شود . اگر تلقي مردم از اين نزاع ها، منافع ملي باشد بسيار مقدس و قابل تحسين است اما اگر تفسير آن، تلاش براي اثبات در راس امور بودن هرکدام و رو کم کردن از ديگري باشد آنگاه بايد تاسف خورد. نگاه به تحولات بيروني هر ايراني وطن دوستي را نسبت به سرنوشت کشور و حفظ عزت و اقتدار آن حساس مي‌کند حفظ اين احساس بر مسئولان کشور سزاوارتر است.