تيترآنلاين - نوجوانان زورگير زخمي جديد بر پيکر جامعه

چگونه ممکن است در چند ماه بتوان يک نوجواني را که دست به زورگيري و خشونت زده است اصلاح کرد و دوباره به جامعه بازگرداند؟

زورگيران و معتادان شيشه اي جوان کم بودند که نوجوانان زورگير نيز به اين خيل اضافه شدند، همين يکي دو روز پيش خبر دستگيري باندهاي نوجوانان زورگير در تهران و مشهد را چاپ کرديم، اين ها وقايع تلخي بود که مخاطبان ما را آ زار داده و مي دهد، آن ها مدام سوال مي کنند که به راستي چرا زورگيري و چرا زورگيري از ناحيه نوجوانان ؟حقيقت اين است که بروز چنين حوادثي که همواره با خشونت همراه بوده و هست خود زنگ خطري براي جامعه به شمار مي رود به ويژه از اين بابت که سن زورگيري نيز يا کاهش يافته و يا در حال کاهش يافتن است. بديهي است جوانان و نوجوانان زورگير محصول همين جامعه هستند و از کره ماه نيامده اند و هرچند عمل آن ها خلاف شرع و عقل و عرف و اخلاق و بسيار مذموم است اما محکوم کردن و بيزاري از اقدام آن ها وحتي دستگيري و مجازات آن ها به تنهايي ره به جايي نخواهد برد. تجربه نشان داده است مجازات و زنداني شدن جوانان و نوجوانان در بسياري از موارد نه تنها موجب عبرت خيلي ها نشده بلکه آن ها را در ارتکاب جرم جري تر و ماهرتر ساخته است.

تربيت و ارشاد نوجوانان زورگير در کانون هاي اصلاح و تربيت و زنداني کردن آن ها نيز در حد يک مسکن بوده است چگونه ممکن است در چند ماه بتوان يک نوجواني را که دست به زورگيري و خشونت زده است اصلاح کرد و دوباره به جامعه بازگرداند؟ معتقدم به منظور حل ريشه اي اين معضل بايد به سراغ خانواده ها رفت و کار را از خانواده شروع کرد همان خانواده هايي که به دليل هزار و يک مشکل زندگي، ندانم کاري و سهل انگاري نتوانستند و يا نخواستند بر اعمال و رفتار فرزندان خود نظارت کنند و قادر نبودند، خواسته هاي يک نوجوان را در جامعه اي که «مد» و چشم و هم چشمي در بين قشر جوان و نوجوان آن حرف اول را مي زند برآورده کنند.

متاسفانه هم بسياري از خانواده ها فرزندان جوان و نوجوان خود را يا درک نمي کنند و يا شيوه پاسخگويي به احساسات، عواطف و خواسته هاي آن ها را بلد نيستند و هم بسياري از جوانان و نوجوانان امروزي بنا به دلايلي حرمت ها را زير پا گذاشته اند و در برابر والدين جبهه گيري مي کنند که اين جبهه گيري اکنون به «خفت گيري » از جامعه تبديل شده است. بايد گفت شخصيت يک نوجوان از دوران کودکي شکل مي گيرد و ممکن است اين تربيت نادرست والدين باشد که باعث شده نوجوان نسبت به اوامر و نصايح پدر و مادر بي اعتنا باشد و آن گاه که محيط خانواده را براي درددل و بيان خواسته هايش نامساعد مي بيند، گرايش به سمت هم سن و سالاني پيدا مي کند که هر يک تحت تاثير ديگري هستند و با برخي تصورات نادرست درصدد اثبات «بزرگ شدن» خود برمي آيند و سعي مي کنند در عمل به مقابله با پدر و مادر و حتي جامعه برخيزند و کلام آخر اين که در جامعه اي که توقعات قشر جوان و نوجوان بالا رفته است و امکان برآورده شدن اين توقعات که برخي ممکن است به جا باشد، فراهم نيست، اين وظيفه والدين ، سيستم هاي آموزشي و رسانه هاست که در اين زمينه فرهنگ سازي کنند و راه درست را پيش روي جوان و نوجواني بگذارند که در مرحله حساس زندگي قرار دارد و امر و نهي و خشونت او را جري تر مي کند.به نکته مهم ديگري نيز اشاره کنيم و آن نقش مواد مخدر، اعتياد و به خصوص اعتياد به «شيشه» در ارتکاب جرايم خشن است.

همين چند روز پيش نيروي انتظامي از آلوده شدن تهران و کلان شهرها به «شيشه» خبر داد، ماده مخدري که بسيار توهم زاست و نوجوان و جوان مصرف کننده پس از استعمال آن خود را قادر به انجام هر کاري مي بيند، وظيفه مقابله با توليد و توزيع شيشه بر عهده نيروي انتظامي است اما وظيفه مهم تر که جلوگيري از آلوده شدن فرزندان به اين مخدر خطرناک است بر عهده خانواده هاست، به راستي تا به حال کدام يک از پدر و مادرها نشسته اند و چند دقيقه اي براي فرزندان خود در مورد مخاطرات شيشه و اعتياد صحبت کرده اند، باور کنيد صحبت کردن در اين زمينه به يک «تابو» تبديل شده است و همه پدر و مادرها از اين که حرفي در اين باره بزنند ابا دارند چرا که آنان در ذهن خويش فرزندان خود را مبرا از هر خطايي فرض مي کنند و هرگز باور ندارند که روزي ممکن است فرزند آن ها نيز به شيشه، کريستال و... معتاد شود.