تيترآنلاين - به غير از شعار در عمل تا چه حد به نيازهاي جوانان توجه کرده ايم؟

به غير از شعار در عمل تا چه حد به نيازهاي جوانان توجه کرده ايم؟

ما تا چه حد به نيازهاي جوانان توجه کرده ايم و به غير از شعار، در عمل چه رهاوردي براي رفع نيازهاي جسمي و روحي آنها داشته ايم؟

اسلام، ديني کامل است که براي تمام شوون زندگي بشر در تمام دوره ها و تمام سنين، برنامه دارد.
اين سخن من نيست بلکه سخن بزرگان دين است و محتواي آنچه از اسلا م آموخته ايم.

در اين ميان جوانان از جايگاه مهمي برخوردارند و بسياري از احاديث و روايات در باب اين اهميت نقل شده است. حضرت علي (ع) مي فرمايد: دل نوجوان مانند زمين آماده است که هر بذري در آن افشانده شود مي پذيرد. امام صادق (ع) مي فرمايد: نوجوانان را درياب زيرا آنان سريع تر به کارهاي خير روي مي‌آورند. اما در اين ميان فرمايش پيامبر اکرم(ص) براي من همواره جذاب بوده زماني که مي فرمايند: خداوند مرا اميددهنده و بيم دهنده مبعوث کرد; جوانان با من هم پيمان شدند و پيرمردان به مخالفت با من برخاستند.

اما با وجود اين همه سفارش در مورد جوانان، ما تا چه حد به نيازهاي جوانان توجه کرده ايم و به غير از شعار، در عمل چه رهاوردي براي رفع نيازهاي جسمي و روحي آنها داشته ايم؟ طبيعتا مهمترين نياز جوان، تفريح است و اين نکته اي نيست که بتوان به سادگي از کنار آن عبور کرد. همين مناسبت هاي مذهبي را نگاه کنيد.

براي همراه کردن جوانان و نوجوانان با اين مناسبت ها چگونه برنامه ريزي کرده ايم؟ اگر مناسبت ياد شده، شهادت و رحلت باشد، براي حضور جوانان سنگ تمام مي گذاريم اما برنامه اي براي جشن ولادت پيامبر وولا دت اميرالمومنين و ولا دت ساير ائمه و معصومين براي جوانان نداريم و چنته مان خاليست. در مورد سايرمناسبتهاي ملي و مذهبي هم اين سردرگمي آشکار است.

در چنين فقري از تفريح و نشاط و شادي، غيرطبيعي نيست که جوانان ونوجوانان به برنامه هايي روي ميآورند که اگر چه غيرقانوني نيست، اما چندان به مذاق مسوولا ن خوش نميآيد. برپايي فستيوال آب بازي در پارک آب و آتش يا جشنواره اي موسوم به خزپارتي در پارک پرديسان در هفته گذشته، نمونه هايي از اين تحرکات جوانان و نوجوانان براي شادي و نشاط و دور زدن سايه سنگين فضاي رسمي بر تفريحات آنان بود. اين دو اقدام جوانان در تهران که چند روز بعد در بندرعباس هم تکرار شد، در چارچوب ها و قالب هاي رسمي موجود، نمي گنجد.اما پرسش اينجاست که آقايان معترض و منتقد به اين تحرکات، براي جبران خلا ء تفريح و شادي در ميان جوانان چه کرده اند؟ تا چه حد شرايط تفريحات سالم و شادي و نشاط براي جوانان فراهم کرده ايم؟ طبيعتا کسي حامي هنجارشکني نيست اما چرا به همه مسايل با عينک سوءظن و بدبيني و توهم توطئه نگاه کنيم؟ آيا در منظر عموم به شادي و تفريح مشغول شدن بهتر است يا اينکه جوانان به دليل مشکلا ت بي شمار اقتصادي و اجتماعي در کشور به موادمخدر پناه ببرند يا به ناهنجاري هايي زيان بار سرگرم شوند؟

پس از آب بازي جوانان در پارک آب و آتش، تعدادي از سايت ها، از آن به عنوان «شبيخون فرهنگي»، ياد کردند و حتي يک خبرگزاري ، پارا از اين فراتر گذاشت و از آن به «تجمع فتنه گرانه» ياد کرد و نوشت: يکي از همراه دارندگان سلا ح آب پاش در پاسخ به اين سوال خبرنگار ما که اين تفنگ را به چه قيمتي خريداري کردي، گفت: اين تفنگ را عده اي رايگان در اختيار ما قرار دادند تا در بوستان آب و آتش اهداف آنها را پياده کنيم.

پرسش من اين است که آيا از نظر اين سايت ها و خبرگزاري ها واقعا امنيت کشور ما تا اين حد متزلزل است که با آب پاشي تعدادي از نوجوانان و جوانان- درست يا نادرست- به خطر بيفتد؟ طبيعتا فرد منصفي، اين تحليل را نمي پذيرد. فعاليت هاي اطلا عاتي و امنيتي به گونه اي در کشور ما عميق و ريشه دار است که حتي تصور اين که با برپايي چنين تجمعاتي که هيچ هدف سياسي و به قول آقايان، «فتنه گرانه» هم دنبال نمي کند، نظم و امنيت به خطر مي افتد، مضحک و البته تاسف آور به نظر مي رسد .

به راستي چرا با هر حرکتي که مطابق خواسته هاي ما نيست، برخورد چکشي مي کنيم و به سراغ ريشه هاي آن نمي رويم؟ مجبورم پرسش ابتداي يادداشت را تکرار کنم: براي رفع نيازهاي جوانان و نوجوانان که دستور اکيد بزرگان دين ما و البته نيازهايي متفاوت با نيازهاي ساير اقشار جامعه است چه کرده ايم؟