موازنه هزينه ـ درآمد براي قشر كارمند بسيار مشكل شده است
9 شهريور 1389 ساعت 9:58
نويسنده : ابوالقاسم قاسم زاده
مشكلات معيشتي كارمند نه امري پوشيده و مخفي است كه بازگشايي گردد و نه براي دولت‌ها امري غيرعادي و آنچنان حساس كه در پي چاره‌جويي برآيند.
تيترآنلاين - هفته دولت همه ساله از آغاز شهريور ماه برگزار مي‌گردد و يك روز از اين هفته را «روز كارمند» ناميده‌اند كه اختصاص به مجموعه‌اي مي‌يابد كه وظايف و مسئوليت‌هاي وسيع و متنوع در چرخه كار دولت و خدمت به مردم را به عهده دارند.
كارمندان دولت را با دو ويژگي مي‌توان تعريف و توصيف كرد. اقشاري كه به حقوق بگيران ثابت شهرت دارند و نوسان درآمدي آنها در ايام زندگي كارمندي بسيار اندك است. شاخص ديگر داشتن تعريف و مسئوليت شغلي معين و مشخص در ساعات موظف كاري است. كارمند به كسي مي‌گويند كه هنگام دريافت حقوق ماهانه كارمندي، بدون كمترين اعتراض ماليات آن را به دولت پرداخت مي‌كند و در نظام مالياتي كشور، كارمندان ماليات‌دهندگان ثابت، هميشگي، مستمر و بي‌سروصدا هستند.
روز كارمند را با نگاهي به روزگار آنها مي‌توان محك زد و پرسش نخست را با ميزان پرداخت‌هاي مالياتي كارمندان و ضرايب آن و كسر حقوق دريافتي ماهانه آنها براي حق بيمه و بهداشت و درمان و بازنشستگي و ... مطرح كرد.
اين پرداخت‌ها به‌صورت عادي از سوي كارمندان انجام مي‌پذيرد، اما بازدهي آن چگونه و چقدر است؟ آيا كارمندان در قبال پرداخت ماليات، از خدمات عمومي به‌صورت شايسته برخوردارند. پاسخ اين پرسش را در مشكلات زندگي كارمندي مي‌توان جستجو كرد.
هزينه‌هاي زندگي از تأمين شهريه مدرسه و دانشگاه فرزندان كارمندان گرفته تا اجاره مسكن و مخارج عادي زندگي روزانه، قشر كارمند را چنان به سختي مي‌اندازد كه براي تأمين هزينه‌ها به دريافت وام با بازپرداخت‌هاي مضاعف رو مي‌آورد كه همين مي‌تواند به تشديد فقر او بينجامد. كارمندان با دريافت حقوق ثابت و رشد نرخ تورم در چرخه اقتصادي مواجه‌اند.
كارمندان را به‌طور معمول از قشرهاي متوسط جامعه به حساب مي‌آورند. در حالي‌كه در سالهاي اخير قشر كارمند از طبقه متوسط به سوي قشر زير خط فقر در حركت است. موازنه هزينه ـ درآمد براي اين قشر بسيار مشكل شده است و اغلب در چنبره پرداخت‌ها و تعهدهاي ماهانه گرفتارند. شغل دوم براي كارمندان در اين سالها امري عادي شده است. تهيه يك خودرو يا حتي موتور و چندين ساعت بعد از ساعت كاري موظف، مسافربري در شهر، ضرورت زندگي و روزگار كارمندي شده است.
مشكلات معيشتي كارمند نه امري پوشيده و مخفي است كه بازگشايي گردد و نه براي دولت‌ها امري غيرعادي و آنچنان حساس كه در پي چاره‌جويي برآيند. روزگار كارمندي، روزگار و زندگي عجين با مشكلات گوناگون شده است. آيا مي‌توان تصور كرد كه 70 درصد حقوق دريافتي كارمند را اجاره مسكن مي‌بلعد، با 30 درصد باقي مانده چگونه روزگار مي‌گذراند!
از مشكلات اقتصادي و معيشتي عبور كنيم، پرسش ديگر براي روز كارمند و روزگار او، اداره فرهنگي و اجتماعي زندگي كارمندي است. اگر زماني مسافرت سالانه يك خانواده كارمند به مشهد يا شمال و جنوب كشور حدي قابل قبول از درآمد ماهانه او را در برمي‌گرفت، امروز براي گذران چند روز اوقات فراغت و همراه شدن با خانواده براي مسافرت و سياحتي چند روزه حداقل حقوق دو تا سه ماه خود را بايد هزينه كند! كارمندان را در بخش اقشار متوسط جامعه به حساب مي‌آورند، اما در بطن زندگي، روزگاري در همسايگي با فقر را طي مي‌كنند.
شايد تجليل از روز كارمند به ارزيابي مجدد زندگي آنها به لحاظ معيشتي و مالي همچنين فرهنگي و اجتماعي نياز داشته باشد كه دولت در برنامه‌ريزي كلان كشور آن را به نظر جدي نگاه و ارزيابي كند. جمله «زندگي كارمندي، زندگي بخور و نمير است» حكايت روزگار كارمندان است كه با نظام عدالت محور و دولت رفاه قابل جمع نيست.
کد مطلب: 850
آدرس مطلب: http://titronline.ir/vdcgrz974ak9n.pra.html?850