تيترآنلاين - افزايش صد در صدي قيمت بليت ورزشگاه آزادي به کدام بهانه؟

افزايش صد در صدي قيمت بليت ورزشگاه آزادي به کدام بهانه؟

آيا امکانات ورزشگاه ها بيشتر شده؟ حتي به اندازه يک سرويس بهداشتي! آيا کيفيت مسابقات فوتبال در ايران بهتر شده؟ حتي به اندازه يک سر سوزن!

تيترآنلاين - افزايش 100 درصدي بهاي بليت هاي ورزشگاه آزادي، از آن خبرهايي بود که خيلي زود آمد و رفت؛ مسؤولان ذي ربط، به راحتي هرچه تمام تر هزينه هاي ورود به ورزشگاه آزادي در فصل جديد را دو برابر کردند تا از اين پس کساني که در تهران قصد دارند به ورزشگاه بروند، مجبور به پرداخت 2 ، 4 يا 8 هزار تومان پول باشند!

يک اصل قديمي مي گويد «تماشاگر، سرمايه است»، اما گويا در ايران تماشاگران سرمايه هايي «مادي» براي مسؤولان و دست اندرکاران ريز و درشت فوتبال هستند تا هر نوع بهره اي که مي توانند از حضور آنان ببرند و کوچکترين توجهي هم به منافع و مصالح شان نداشته باشند. فلان ستاره کاغذي روي شانه حنجره هاي اين مردم سر به عرش ثريا مي زند و پول پارو مي کند يا فلان مدير بي کفايت با همين موجودي به ميز و صندلي اش مي چسبد و کنده نمي شود.

اين ملت انگار قرار است تا آخر عمرشان فدايي باشند، که اگر چنين نبود، به اين آسودگي براي جيب هاي نحيف و رنجورش نقشه نمي کشيدند . حيرت انگيز است که تعيين سقف قرارداد 350 ميليون توماني براي سوپر ستاره هايي که به برکت پول نفت ريخت و پاش شده توسط باشگاه هاي دولتي حسابي هم «مايه دار» تشريف دارند، صداي همه رسانه ها را درمي آورد و تعداد زيادي از اربابان نقد و مقامهاي شامخ کارشناسي را به واکنش وا مي دارد، اما هيچ کدام از اين آقايان به اندازه «نيم خط» هم به خودشان زحمت نمي دهند تا از حق جماعت بدون حامي تماشاگر در اين فوتبال دفاع کنند. حتي در همين اوضاع عجيب و نابسامان اقتصادي در ايران، نرخ کدام کالا يک شبه «صد در صد» افزايش پيدا مي کند که حالا تماشاگر فوتبال ما بايد صابون اين سودجويي آشکار را به بدنش بسايد؟!

براي خيلي ها شايد 4 هزار تومان و 8 هزار تومان هزينه ورودي به ورزشگاه ها اساساً مبلغ قابل بحثي به شمار نيايد، اما اين خيلي ها بايد توجه داشته باشند که قشر اصلي ورزشگاه روهاي اين مملکت را طبقه محروم و پايين دست جامعه تشکيل مي دهد. وقتي آزادي پر مي شود، ديگر براي کسي مهم نيست که بخش اعظم اين جمعيت بزرگ را کوچه پسکوچه هاي خاک آلود اسلامشهر و ورامين و پاکدشت و کرج يا مناطق جنوبي شهر تهران تأمين کرده است؛ نقاطي که بدبختانه شايد همين 4 هزار تومان هم امروز براي مردمانش دغدغه اي بزرگ باشد؛ گرچه نبايد از ياد ببريم در غياب وسايل ارزان و کارآمد حمل و نقل همگاني، چنين مبالغي کمترين هزينه هاي تماشاگران محسوب مي شود و يک آمد و رفت ساده به ورزشگاه با چاشني کالباس هاي تاريخ مصرف گذشته 99 درصد آرد نخودچي، کمتر از 10 هزار تومان و 15 هزار تومان براي تنگدستان عشق فوتبال آب نمي خورد! در چنين شرايطي جالب است که دوستان به جاي توسعه امکانات رفاهي به سود اين قشر، دندان طمع تيز مي کنند تا هرچه کم و کسري مالي دارند هم از تماشاگران جبران کنند؛ توگويي بخشي از چاله هاي فدراسيون در پرداخت غرامت به علي دايي را هم اين مردم بايد بپردازند!

... و پرسش آخر در اين رنجنامه مختصر اين است که چنين افزايش قيمتي به بهانه کدام بهبود کيفيت صورت مي گيرد؟ آيا کيفيت مسابقات فوتبال در ايران بهتر شده؟ حتي به اندازه يک سر سوزن! آيا امکانات ورزشگاه ها بيشتر شده؟ حتي به اندازه يک سرويس بهداشتي! آيا احترام به تماشاگر، شخصيت قايل شدن براي او و به چشم گوهري ارزشمند نگريستن به وي در دستور کار مقامهاي محترم حاضر در ورزشگاه ها قرار گرفته؟ حتي به اندازه يک کلمه! پس اين هزينه چيست که مردم بايد بپردازند؟ لابد توجيه آقايان سياستگذار هم مثل هميشه بالا بودن نرخ بليت ورزشگاه هاي اروپايي است، بي توجه به اينکه ورود به نيوکمپ و آليانس آره نا و اولدترافورد و تماشاي بازيهاي بارسا و بايرن مونيخ و منچستر، صدها بار بيشتر از حضور در وزشگاه هاي ما و تماشاي نمايش هاي مصيبت بار تيمهاي ايراني مي ارزد و البته همنوعان ما در اروپا، ماهيانه هزاران يورو درآمد دارند که مي توانند هزينه 30 يا 40 يا 50 يورويي ورود به ورزشگاه ها را به راحتي بپردازند، ما اما... بگذريم و بگذاريم دوستان همچنان به سودگيري از سرمايه هاي اين فوتبال مشغول باشند!