تيترآنلاين - مردسالاری و محدود کردن حجاب به زنان

گرایش به جنس مخالف در سطح اول از دیدن و جاذبه‌های فیزیکی ناشی می‌شود. بنابراین پوشش نامناسب مردان نیز به افزایش بی‌حیایی و غفلت در زنان منجر می‌شود

در بسیاری از دوره‌های حیات بشری در سراسر جهان غلبه سنت مردانه بر زندگی اجتماعی به نوعی نمود و ظهور یافته است. معیارها، قوانین و عرف در برتری نسبی مردان بر زنان کوشیده‌اند و این برتری را ذاتی قلمداد می‌کردند. با گذشت سالیان دراز و ورود به مدرنیته نیز شاهد استفاده ابزاری از زنان و تسلط سنت‌های نادرست مردانه هستیم.

علیرغم تاکید اسلام بر برابری زن و مرد و تاکید بر حفظ حجاب (پوششی و رفتاری)، در سده‌های اخیر به طور چشم‌گیری شاهد افزایش محدود کردن حجاب به پوشش زنان هستیم. منظور از حجاب رعایت عفاف و حیا در نوع پوشش، رفتار، تعامل و... بین زنان و مردان است که با سوگیری‌های عرفی به پوشش ظاهری زنان ختم شده است و در حجاب مردان به کلی نادیده گرفته شده است. برخی مردان را سست عنصرتر و ضعیف‌النفس‌تر از زنان می‌دانند و می‌کوشند به بهانه جلوگیری از به دام افتادن و وسوسه مردان این گونه متقاعد کنند که حجاب مختص زنان است. در صورتی که خداوند در قرآن مساله حجاب را با کنترل نگاه مردان شروع می‌کند:
«قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ...»(نور/30): «به مردان مؤمن بگو تا چشم‎ها را از نگاه ناروا بپوشانند.»
بر اساس حدیثی در نهج‌الفصاحه، پیامبر اکرم درباره لزوم حیا در جامعه اسلامی می‌فرماید: «نخستين چيزی كه از ميان اين امت بر می‌خيزد حيا و امانت است.» (حدیث شماره 980)

بنابر این، حجاب یکی از نمودهای رواج عفاف و حیا است که باید از سوی زن ومرد در جامعه رعایت شود. در جوامع امروزی به دلیل مصرف‌گرایی شتاب‌زا، زن به عنوان کالایی برای جلب فروش و افزایش سود سرمایه‌داران تلقی شد. از سوی دیگر مردان بدون در نظر گرفتن هر گونه عفت پوششی و کلامی، خود را مبرا از رعایت عفت و حجاب می‌دانند؛ چیزی که امروز نیز با آن مواجهیم. محدودیت پوششی بیشتر به زنان و با نوعی اجبار همراه شده است که خود به ایجاد پیامدهای منفی راجع به حجاب در سال‌های اخیر منجر شده است.

بی‌حجابی و بد حجابی در پوشش و رفتار مردان نیز نمایان است، اما با برجسته کردن بی‌حجابی و بدحجابی زنان، این موضوع مهم نادیده انگاشته می‌شود. حضور بیشتر مردان در عرصه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی به جهت‌گیری‌های گاه افراطی در پوشش زنان منجر شده و در این راستا تغییرات پوششی مردان و از بین رفتن حدود شرعی آنان به حاشیه رانده شده است. گرایش به جنس مخالف در سطح اول از دیدن و جاذبه‌های فیزیکی ناشی می‌شود. بنابراین پوشش نامناسب مردان نیز به افزایش بی‌حیایی و غفلت در زنان منجر می‌شود و حرکت چرخه‌ای این جریان، به زدودن مرزهای اسلامی و انسانی جامعه می‌انجامد و در نتیجه پیامدهای بسیاری را به همراه خواهد داشت. از سوی دیگر این نگاه افراطی به رعایت حجاب تنها از سوی زن، به گسترش اندیشه نادرست سست بودن اراده مردان در غلبه بر نفس و عامل گناه بودن زن که بر خلاف موازین اسلامی است، دامن می‌زند. پس برای بهبود شرایط عمومی حجاب در جامعه باید به پوشش و رفتار هر دو جنس به طور عادلانه توجه و اهتمام شود.