تيترآنلاين - چرا آقايان وزيران و معاونان و مديران عامل، دوركاري را از خودشان شروع نمي كنند؟

چرا آقايان وزيران و معاونان و مديران عامل، دوركاري را از خودشان شروع نمي كنند؟

در كشوري كه با يك بارش برف سيستم ارتباطاتش براي چند روز مختل مي شود، چگونه مي توان كارمندان را در خانه هاي ملال آورشان محبوس كرد

تيترآنلاين - چندي پيش در يكي از روزنامه هاي مشهد عكسي از عده اي جوان كه چند زن مانتو پوش در ميانشان به چشم مي خورد، به چاپ رسيده بود كه در اطراف آنان عده اي از صاحب منصبان نيروي انتظامي خراسان ايستاده بودند.
ابتدا گمان كردم كه اين عده براي بازديد از فعاليتهاي خستگي ناپذير نيروي انتظامي به سركلانتري شرق مشهد رفته اند. بعد تصور كردم كه اينان خبرنگاران جرايد مركز و محلي خراسان هستند كه احتمالاً براي ديدن كشفيات قاچاق مواد مخدر و غيره (اما از اين وغيره!) دعوت كرده است و سرگرم پرس و جو و كسب خبرند.
پس از آن فكر كردم كه اينان عده اي جوان بيكارند كه در جايي اجتماع كرده كار مي خواهند و مأموران با صحبت و نصيحت قصد متفرق كردن آنان را دارند.
خبر را كه خواندم، آه از نهادم برآمد، ديدم خير مجمع اين جوانان پسر و دختر حاصل 24 ساعت تلاش پليس مشهد براي دستگيري زورگيران، قمه كشان و كيف ربايان است كه عجالتاً 72 عدد آنان به دام افتاده اند. اغلب آنان معتاد بودند و يكي شان گفته بود، اگر آزاد شوم باز هم مجبورم دزدي كنم كه مواد تهيه كنم.
همان شب در يك تلويزيون برون مرزي فيلمي از زندگي مرحوم همايون صنعتي ديدم كه مديرعامل انتشارات فرانكلين بود و چون سرمايه آن انتشارات به آمريكا وابستگي داشت (اكنون مؤسسه انتشاراتي علمي و فرهنگي شده و كتابهاي جامعي نشر مي دهد) پس از انقلاب براي او مشكلاتي ايجاد شد، اما پس از حل و فصل اين مشكلات به شهري دورافتاده در كرمان رفت و در اطراف آن شهر زمين بايري را كه به او ارث رسيده بود، تبديل به مزرعه گل سرخ كرد و بساط گلابگيري به راه انداخت و ابتدا به صورت سنتي و سپس صنعتي تشكيلات عظيمي به راه انداخت كه حدود 500 كارگر مزرعه براي او كار مي كردند.
آخر در شهرمشهد كه مركز معنوي ايران است، چگونه در طول 24 ساعت 72 خلافكار آن هم همه جوان بازداشت مي شوند؟ آيا همه اينها بنا به نظريه منسوخ و قديمي «لومبروزو» جرم شناسي ايتاليايي فطرتاً خلافكار و مجرم ژنتيكي اند يا فقر و بيكاري علت تبهكار شدن آنهاست؟ آيا محيط در بزهكار شدنشان تأثيري ندارد؟ اكنون به جاي تدارك راه حلهاي كارساز، آمده اند و مي خواهند كارمندان را دوركار كنند؟ دوركاري يعني چي؟
من سي سال است كه دور كارم و نتيجه كارم به صورت 132 كتاب، 300 برنامه تلويزيوني و تعدادي برنامه راديويي و حدود 5000 مقاله در جرايد موجود است، اما من نويسنده ام، كارمندان اداري را چگونه مي توان دوركار كرد؟ دولت از كجا مي فهمد كارمندش براي وزارتخانه كار كرده يا در ساعاتي كه در خانه است بچه داري مي كند، زير ديگ چلو خودش را فوت مي كند يا اگر خيلي وظيفه شناس باشد، مسافركشي نمي كند؟
الگوي دولت ما كدام كشور است؟ از سوي ديگر عدم خروج كارمندان از خانه ملال انگيز است و چاق و فرسوده شان مي كند. نشست دائم در خانه و ور رفتن با پرونده بيماري زاست. بازنشستگان اغلب دچار افسردگي مي شوند و براي همين در دوران بازنشستگي هم كار مي كنند. اگر دور كاري انجام شدني است، چرا آقايان وزيران و معاونان و مديران عامل از خودشان شروع نمي كنند؟
من از كارمندان بسياري مراتب نگراني و تشويش آنها را شنيده ام كه مي گويند دولت مي خواهد از شرشان آسوده شود، مي گويند كدام دولت در دنيا به كارمندي كه در خانه نشسته است، حقوق مي دهد. در كشورهاي مدرن اروپا و ژاپن و آمريكا اين كار نشده، در كشوري كه با يك بارش برف سيستم ارتباطاتش براي چند روز مختل مي شود، چگونه مي توان كارمندان را در خانه هاي ملال آورشان محبوس كرد و باعث بگومگوي آنان با اهل و عيال شد؟ ديدن دائمي زوج و زوجه و اختلاف نظرات آنان باعث كدورت مي شود. محض رضاي خدا نظام اداري 200ساله ايران را به هم نزنيد.
تاريخ كشور ما خاطرات شومي از دوركاري دارد. در حوادث شهريور 1320 بعضي از تيمساران، لشگرها را ترك كرده، افسران و سربازان را به حال خود رها كردند و با دوركاري مثلاً فرار به ملاير قصد داشتند جبهه جنگ در شمال تبريز را اداره كنند كه سبب شكست ارتش شد. حالا هم باز صحبت از دوركاري است و من هرچه به مغزم فشار مي آورم، نمي توانم بفهمم چطور از راه دور مي شود ادارات را اداره كرد؟