تيترآنلاين - حال ناخوش اقتصاد

انگار این روزها دیگر خبر خوش اقتصادی کمیاب شده و حرف‌ها همه رنگ و بوی خاکستری دارند که هر دم از این باغ بری می‌رسد!

چندین وزارتخانه مهم کشور با سردرگمی عجیبی بلا‌تکلیفند و معلوم نیست ادغام می‌شوند یا نه. مجلس بر سیاست‌های ادغامی دولت می‌تازد و دولت بی‌تفاوت کار خود را می‌کند. دولت مجلس را مانع می‌داند و مجلس دولت را شتابزده. ‌

اما در این میان آنچه خدشه‌دار شده کار و عمران کشور است که باعث شده برخی مدیران چندشغله با دادن وعده و نویدهای غریب در این شلوغی‌ها جبرانش کنند و به رویاسازی در میان مردم بپردازند؛ رویاهایی که آرزوی تمام ایران است و محقق شدنشان با این شرایط اندکی عجیب. ‌

انگار که بسیاری از مسوولا‌ن اقتصاد کشور گوش‌هایشان را بسته‌اند و نمی‌شنوند که بی نظمی و ناهماهنگی بخش‌ها به کشور زیان رسانده و نمی‌خواهند باور کنند چنین اقداماتی نتایجش را در حال و روز اقتصاد نمایان کرده است. ‌

انگار که در کل حال اقتصاد ناخوش‌تر از آن است که می‌گفتند. آمارها با خست و متناقض اعلا‌م می‌شود و آمارهای غیررسمی و حقیقت بازار‌ها هم که انگار کاری جز سیاه‌نمایی نمی‌کنند. ‌

اقتصاد کشور را این روزها از هر طرف می‌بینی ملتهب می‌یابی و افسوس می‌خوری که چه می‌شود ما را. طی ماه اول سال90 بورس اوج می‌گیرد و همه مدیران خوشحال و خندان مصاحبه می‌کنند که بورس ما پربازده است و بهترین، اما به محض آنکه در ماه دوم بازار سرمایه راه سقوط در پیش می‌گیرد بسیاری سکوت می‌کنند و دیگر از بازدهی نمی‌گویند تا از نقد کارشناسانی که از حبابی بودن می‌گفتند، مفری بیابند! انگار گوش کسی بدهکار نیست که هشدار افزایش روزهای منفی کارکرد بورس در سال 90 نویدبخش نیست و مشکلا‌ت تازه‌ای برای این بازار در راه است.

از سوی دیگر هم که افزایش نقدینگی و بی‌توجهی به هشدارهای این حوزه یک سالی است ادامه دارد و کسی موضوع را جدی نمی‌گیرد تا یک روز بازار طلا‌ (همانند ماه دوم سال) و روزی دیگر بازار ارز (در ماه سوم) بحران را تجربه کنند.

افسوس که این تمام ماجرا نیست و اژدهای حباب قیمتی و سوداگری در اقتصاد به دلیل سیاست‌گذاری‌ها هر روز به شاخه‌ای از اقتصاد می‌تابد و دست آخر نفس مردم را می‌گیرد. ‌

انگار که تمام این وقایع خواب و خیال است و باورناپذیر. باورم نمی‌شود دولتمردان خود رصدگر اوضاع و احوال و عملکردشان نبوده باشند و ندانند چه کرده‌اند.

باورم نمی‌شود که وی و همکارانش ندانند که شرایط طبیعی نیست اما نمی‌دانم چرا اصرار دارند شرایط را با کلا‌م طبیعی جلوه دهند و درگیری با حاشیه‌ها را انکار کنند و بگویند همه چیز بر سر جایش است.

انگار این روزها دیگر خبر خوش اقتصادی کمیاب شده و حرف‌ها همه رنگ و بوی خاکستری دارند که هر دم از این باغ بری می‌رسد!