تيترآنلاين - آسیب شناسی زنای ذهنی در خانواده و اجتماع

انسان پیش از زنای ذهنی، زنای چشم، گوش، زبان، دل یا عینی را مرتکب شده است، اما خطر زنای ذهنی بیشتر است چراکه جامعه را بیمار می سازد

آنچه در سبک زندگی اسلامی طرح شده است، زنای فکری است و آنچه که در غرب وجود دارد مبتنی بر تجاوز ذهنی می باشد؛ لذا این دو مقوله را باید در این حوزه تمیز داد. این پدیده ذهنی معضلی است برای سبک زندگی اسلامی است

رادیو گفتگو در برنامه این هفته "زن امروز، جامعه فردا" به بررسی مفهوم زنای ذهنی و تاثیرات آن در خانواده و اجتماع پرداخت.

محمدرضا شاه حسینی (عضو هیئت علمی مرکز امنیت بدون مرز) در آغاز این برنامه اظهار داشت: «آنچه در سبک زندگی اسلامی طرح شده است، زنای فکری است و آنچه که در غرب وجود دارد مبتنی بر تجاوز ذهنی می باشد؛ لذا این دو مقوله را باید در این حوزه تمیز داد. این پدیده ذهنی معضلی است برای سبک زندگی اسلامی است.»

وی ادامه داد: «امر زنا در سبک زندگی اسلامی مبتنی بر فعلی خاص است ولی در آنچه به عنوان زنای فکری و به تعبیری نادرست زنای ذهنی وجود دارد، هیچکدام از شرایط خاص زنا محقق نمی شود؛ در سبک زندگی اسلامی تعریف زنای ذهنی در دو قالب جنس مونث و مذکر دیده می شود.»

هاله اسماعیل نژاد (پژوهشگر و کارشناس مسائل استراتژیک) در تکمیل این بحث اظهار داشت: «بررسی چنین پدیده هایی نیازمند الزامات قبلی است، در این رابطه شناخت انسان از اهمیت بالایی برخوردار است. امروز این مسئله در کل جهان به یک معضل تبدیل شده؛ در جامعه ما نیز بدلیل رواج تکنولوژی های نوین کلینیک های درمانی به شدت با این مقوله درگیر هستند.»

وی افزود: «از منظر ادبیات دینی ما تخیل و توهم دو مسئله کاملا مزموم هستند؛ تخیل و مرحله پایین تر آن تحت عنوان اوهام، فضایی مجازی را در ذهن ایجاد می کند و مقوله زنای ذهنی در همین فضا اتفاق می افتد؛ برهمین اساس این مقوله نیازمند مقدمات چندانی نیست و فرد به راحتی فضایی تخیلی را در ذهن ایجاد و در آن زندگی می کند.»

اسماعیل نژاد با بیان اینکه هر یک از اجزای بدن انسان می تواند دارای زنا باشد، اذعان داشت: «از آنجایی که خداوند همه انسان ها را با یک فطرت خلق کرده است، ملزوماتی را در نهاد او نهاده است که برخی از آن ها فعالیت های غیر ارادی بدن را تنظیم می کند که مبتنی بر غریزه انسانی است.»

این کارشناس حوزه استراتژیک گفت: «ارضای شهوات یک نیاز ممدوح است و زنای ذهنی یکی از راه های مزموم شده برای ارضای این نیاز انسانی است و در این خصوص تخیل مشروع و نامشروع مفهومی ندارد.»

محمدرضا شاه حسینی تصریح کرد: «برون ریز زنای ذهن در قاعده عمل مورد بررسی قرار می گیرد و اگر چنین اتفاقی نیفتد فرد در ذهن خود دچار تخیلات می شود. در عالم واقع زن و مرد می توانند به عقد یکدیگر درآیند؛ اما در زنای فکر اینگونه نیست.»

وی اضافه کرد: «جامعه به فربه کردن خیالات مردم می پردازد؛ درحالیکه می بایست بر تذکرات و فکر دامن زده شود؛ فقهای ما بر آینده نگری تاکید دارند؛ همچون اسناد بالادستی نظام که با آن مشکلی نداریم اما اگر بسیاری از اوهام در سیری مثل داستان پردازی به واقعیت بپیوندد، مورد چالش و نقد است.»

هاله اسماعیل نژاد (پژوهشگر و کارشناس مسائل استراتژیک) در بخشی دیگر از این برنامه اظهار کرد: «انسان پیش از زنای ذهنی، زنای چشم، گوش، زبان، دل یا عینی را مرتکب شده است، اما خطر زنای ذهنی بیشتر است چراکه جامعه را بیمار می سازد. بررسی ها نشان داده که زنای ذهنی یک معلول است و علت آن پیشبرد جامعه به سمت تخیل است.»

وی افزود: «اسلام برای الگوسازی هیچگاه اسطوره معرفی نکرده؛ بلکه نمونه های عینی را پیش پای ما قرار داده است؛ انسان وقتی یک فضای غیر واقعی را در ذهن ترسیم می نماید به ناچار در آن فضا زندگی می کند و شخصیت هایی دروغین را در آن بوجود می آورد.»

اسماعیل نژاد تاکید کرد: «در حوزه زنای ذهنی باید دید که در ذهن فرد چه اتفاقی می افتد و چرا برای این رویکرد مزموم چنین واژه قبیحی اطلاق می شود. چنین فردی در این فضای تخیلی زندگی می کند و اسلام می خواهد که انسان از عالم واقع به حقیقت برسد. حال اگر انسان از این حق عدول کند، نسبت به حوزه روحی خود تجاوز انجام داده است.»

محمدرضا شاه حسینی (عضو هیئت علمی مرکز امنیت بدون مرز) در ادامه این نظر، گفت: «در کلیه مکاتب روانشناسی که در حوزه اومانیستی سیر می کند، چنین عملی نکوهیده نیست و این تفکر سکشوآل فانتزی به شدت محبوب است.»

وی با اشاره به برخی راهکارهای روانشناسی در رابطه با مباحث زنای ذهنی، خاطرنشان ساخت: «در اسلام عنصری به نام روانشناسی نداریم و این مقوله مختص اومانیست ها است و روانشناسی که نظریات فروید را قبول ندارد، از نظر ما مورد قبول واقع می شود.»

اسماعیل نژاد غیبت را از مصادیق زنا معرفی کرد و گفت: «در غیبت کردن در حقیقت نسبت به تصورات دیگران در خصوص یک فرد تجاوز صورت می گیرد یعنی غیبت کننده در ذهن فرد مقابل نسبت به شخص غایبی زنا صورت می دهد و اسلام تاکید دارد که چنین مسئله ای بسیار خطرناک تر از حوزه واقعی است و جامعه را بیمار می کند.»

وی طلاق عاطفی میان زوجین را محصول زنای ذهنی دانست و افزود: «فرد با نگاه کردن به صورت نامحرم، شخصیتی را که از او در ذهن می سازد را با همسری که در واقعیت با او زندگی می کند، مقایسه کرده و نسبت به همسر خود کم علاقه می شود.»