تيترآنلاين - کودکان در افغانستان قربانیان بدترین نوع كودك آزاري سازمان یافته هستند

کودکان در افغانستان قربانیان بدترین نوع كودك آزاري سازمان یافته هستند

کودکان ، بصورت کاملا علنی و بدون دخالت پلیس ، قربانی “بچه بازى” و “بچه بازان” در افغانستان هستند و دولت هیچ دخالتی در جلوگیری از این عمل زشت نمی نماید .

تيترآنلاين - یک فیلم مستند انگلیسی، تحت عنوان “پسرهای رقصنده افغانستان” The Dancing Boys of Afghanistan از تلویزیون سراسرى سوئد SVT پخش شد. نشان می دهد که کودکان ، بصورت کاملا علنی و بدون دخالت پلیس ، قربانی “بچه بازى” و “بچه بازان” در افغانستان هستند و دولت هیچ دخالتی در جلوگیری از این عمل زشت نمی نماید .

در این فیلم مستند نظاره گر فعالیت سوداگرانی در افغانستان هستیم که بصورت کاملا علنی و بدون دخالت پلیس و مسئولین این کشور در شهرها و روستاهای بدنبال پسربچه های جوان ۵ تا ۱۳ ساله می گردند تا آنان را بعنوان “رقصنده” و نیز سوء استفاده جنسی در اختیار مردان قرار دهند.

این فیلم از “زندگی” و شرایط بسیار ناگوار پسران جوانی پرده بر‌ می‌دارد که تحت عنوان رقصنده و با پوشش زنانه برای افراد ثروتمند و “جنگ سالاران” به “هنرنمایی” می‌پردازند. پس از اجرای رقص، این کودکان مورد تجاوز بزرگسالان قرار می گیرند.

این فیلم نشان می دهد که چگونه معضل بیماری جنسی کودک آزاری در کشور افغانستان رو به گسترش نهاده. این فیلم که برای سازمان ملل تهیه شدهُ قصد داشت همین نکته را اثبات کند که موضوع پدوفیلی در افغانستان هم چون یک بیماری گسترش یافته و اکنون به شکل عریانی در حال پیشروی است .

کودک آزاران با سوء استفاده از فقر اقتصادی خانواده ها، بچه های کم سن و سال را با تطمیع پول و غذا به خود جذب می کنند و مورد سوء استفاده جنسی قرار می دهند. این موضوع چنان در بعضی از مناطق شدیدا سنتی افغانستان مثل ” تخار “، شایع است که حتا ویدئوی فیلم های بچه بازی به طور علنی در آن فروخته می شود.

نیروهایی که در این رابطه فعالند در به قتل رساندن افرادی که بر سر راهشان قرار می گیرند درنگ نمی کنند .

این کودکان قربانی “بچه بازى” و “بچه بازان” در افغانستان هستند و مقامات دولتی نه تنها از بهره برداری از این کودکان جلوگیری نمی کنند که بنابه گفته سازندگان و شاهدان دراین فیلم، بسیاری از افراد بلندپایه در این تجارت و سوءاستفاده از کودکان، نقش مستقیم دارند. فیلم “پسرهای رقصنده افغانستان”، پرده از تشکیلات گسترده‌ی پدوفیل‌ها در افغانستان بر‌می‌دارد.

از دیگر بخش های این فیلم مستند تکان دهنده, پرداختن به سرنوشت وحشت انگیز پسربچه هایی است که طعمه سوداگران شده و بواسطه فقر شدید و بعضا با تایید پدر و مادرانشان به سوداگران بچه بازی در افغانستان فروخته می شوند. کودکانی که در جلوی مردان و “صاحب خود” ابراز می دارند که که از زندگی خود بسیار راضی هستند اما زمانی که تهیه کننده فیلم موفق می شود که آنها را به تنهایی در جلوی دوربین بنشاند ملتمسانه تقاضای کمک کرده و می گویند که زندگیشان تباه شده است. پاسخ تقریبا همه کودکان و والدینشان به این پرسش که چگونه حاضر به کمک به این سود آوران هستند این است: تهدیدات سوداگران, ترس از جان و البته فقر و نیاز به پول جهت ادامه ی بقا و زندگی.

در این فیلم مستند گفتگویی نیز با یک بانوی فعال در این رابطه در سازمان ملل متحد صورت می گیرد که تلاش های, تاکنون بی ثمری, را جهت مبارزه با “سنت بچه بازی افغانستان” و جلب توجه بین المللی و نیز مقامات دولتی این کشور با هدف توقف آن صورت داده است.
زبان متن این فیلم مستند عموما فارسی دری و بعضا به انگلسیی بوده و تمامی فیلم دارای زیر نویس سوئدی است.
این فیلم از کانال علمی تلویزیون سوئد Kunskapskanalen پخش شده است.