تيترآنلاين - تكدي‌گري هر سال پيشرفته تر از پارسال!

مطابق آمار رسمي وزارت بهداشت سالانه حدود ۳ درصد مردم(از جمعيت ۷۵ ميليوني مي‌شود ۲ ميليون و ۲۵۰ هزار نفر) در اثر هزينه‌هاي كمر شكن درمان به زير خط فقر سقوط مي‌كنند

روزهاي پاياني سال بازار خيلي از كسب و كارها گرم مي‌شود و در ميان شور و اشتياق مردم براي رفتن به استقبال بهار، صنف متكديان در تمام نقاط كشور به خصوص كلانشهرها با بهره‌گيري از حال و هواي حاكم بر جامعه روزهاي پركاري را مي‌گذرانند! جالب اينجاست كه اين صنف همگام با تكنولوژي‌هاي روز حركت مي‌كنند و هر روز شگرد تازه‌اي براي كسب درآمد بيشتر از آستين شان بيرون مي‌آيد!

مراكز خريد، اماكن مذهبي و هر جايي كه تجمع افراد زياد باشد، صنف متكديان شعبه دارند.

شگردهاي كاري اين شغل پردرآمد بستگي به هوش و ذكاوت فرد متكدي دارد. درحالي كه برخي از آنها خيلي ساده و صريح به همان روش سنتي متوسل شده و طلب پول مي‌كنند اما برخي ديگر با به كارگيري خلاقيت راهكارهاي به روزي دارند؛متكدياني كه بي‌شك به سراغ شما هم آمده‌اند.

دستگاه كارتم را گرفته؛ لنگ ۲ هزار تومنم!
هر شغلي در ايام خاصي از سال روزهاي شلوغي را دارد. ايام نوروز يا مناسبت‌هاي مذهبي هم «بره كشان» تكدي گران است.

يكي از جديدترين شيوه‌هاي اخذ وجه دستي از مردم با روش عابر بانك است؛به اين منظور فرد متكدي كه ظاهر قابل قبولي هم دارد در كنار خودپرداز بانك مي‌ايستد و با ادعاي اينكه دستگاه كارتش را گرفته و او براي رسيدن به منزل پولي ندارد از شما درخواست مي‌كند مبلغي پول براي رسيدن به خانه به او بدهيد. البته گداهاي اين چنيني به سراغ هر كسي نمي‌روند. جوانان يا خانم‌ها اغلب رقيق القلب‌تر و براي چنين تقاضاهايي مناسب‌ترند و احتمال موفق بودن چنين عملياتي روي آنها بيشتر خواهد بود.

شگردهايي تازه
گدايي به بهانه گم شدن يا سرقت كيف پول و دريافت كرايه تاكسي براي برگشت به خانه روش قديمي تري است كه هنوز هم جواب مي‌دهد و متخصصين خود را دارد. اما شايد هيچ راهكاري به اندازه تحريك و جلب ترحم مردم جواب ندهد؛نسخه‌هاي پزشك، گريم‌هاي بي‌نظير از سوختگي يا نقص عضو، در آغوش گرفتن كودكان نيمه بي‌هوش، دود كردن اسفند و پاك كردن شيشه ماشين يا نواختن موسيقي وجه‌هاي ديگري از تكدي‌گري است.

گدا نگو، ميليونر بگو!
به هر رو گدايي يك آسيب اجتماعي است، آسيبي كه در لايه‌هاي سطحي جامعه نمود مي‌يابد و چهره زشتي به شهر مي‌دهد. شايد از همين روست كه دولت فرانسه از ابتداي سال ميلادي ورود گدايان به شهر پاريس را ممنوع كرده است.

اما وجود فقر به ويژه در لايه‌هاي پنهان هر جامعه‌اي انكار ناپذير است به خصوص آنكه مطابق آمار رسمي وزارت بهداشت سالانه حدود ۳ درصد مردم(از جمعيت ۷۵ ميليوني مي‌شود ۲ ميليون و ۲۵۰ هزار نفر) در اثر هزينه‌هاي كمر شكن درمان به زير خط فقر سقوط مي‌كنند اما حكايت افراد نيازمند آبرودار، حكايت صورت‌هايي است كه با سيلي سرخ نگه داشته مي‌شود و دم بر نمي‌آورند. در مقابل، به گفته رئيس كميسيون فرهنگي اجتماعي شوراي شهر تهران ۷۵ درصد متكديان جمع آوري شده از سطح شهر از توان كاري برخوردار هستند و تنها ۱۰ درصد آنها سن بالاي ۵۱ سال دارند و درآمد۹۰ درصد آنها از حقوق كارمندان رسمي بالاتر است. همچنين مدير كل بهزيستي مازندران مي‌گويد: گداهايي در استان شناسايي شده‌اند كه ماهانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ ميليون تومان درآمد دارند.

حق را به حق دار برسانيم
كمك كردن به افرادي كه نيازمند نيستند راه را براي شناسايي و رفع نياز نيازمندان حقيقي مي‌بندد. در كنار وظايف نهادهاي حمايتي در برابر افراد نيازمند جامعه و همچنين مسئوليت نهادهاي ذيربط براي جمع آوري گدايان از سطح شهرها به نظر مي‌رسد ما نيز همانقدر كه براي كمك كردن وظيفه داريم براي رساندن اين كمك‌ها به مستحق حقيقي نيز تكليف داريم تا صداي بي‌رمق كمك خواهي نيازمندان حقيقي در هياهوي افراد فرصت طلبي كه شغلشان گدايي است، گم نشود.