تيترآنلاين - هيچ گروهي مسئوليت امنيت بيمارستان ها را نمي پذيرد

هيچ گروهي مسئوليت امنيت بيمارستان ها را نمي پذيرد

نگهباني که دخالت نمي کند. نيروي انتظامي هم مي گويد که نگهباني داخل بيمارستان مربوط به نيروي حفاظت خود بيمارستان است؛

تيترآنلاين - پس از اخباري که به تازگي در مورد مضروب و مجروح شدن چند پرستار به دست بيماران و همراهانشان منتشر شد که البته به نظر بسياري به تبليغات انتخابات سازمان نظام پرستاري برمي گردد، مسئولان نيز تصميمي عجيب مبني بر تجهيز کادر پزشکي و پيراپزشکي به وسائل دفاع شخصي گرفته اند تا ناامني رواني را نيز به درد جسمي بيماران بيافزايند.

به گزارش تيترآنلاين در اين راستا خبرنگار پانا به گفت و گويي با احمد نجاتيان، معاون فرهنگي سازمان نظام پرستاري نشست. آنچه در پي مي آيد مشروح اين گفت و گو است.

آيا تجهيز کادر درماني به وسائل دفاع شخصي راهگشاي دعواهاي بيمارستاني است؟

مسئله اصلي فرهنگسازي است وگرنه من اصلا در شان گروه پزشکي و کادر درماني نمي دانم که هر کدام يک اسپري فلفل به کمرشان ببندند و در بيمارستان راه بروند. اگر وزير يا رييس سازمان نظام پزشکي چنين حرفي رازده اند خودشان بايد پاسخگو باشند اما به هر حال اين روش در شان گروه پزشکي و پرستاري نيست.

بنابراين فکر مي کنيد تقويت حراست بيمارستان ها بايد چگونه باشد؟

هرچند که فرهنگ سازي بيش از هر روشي مي تواند موثر باشد اما وضعيت حراست بيمارستان ها در حال حاضر به سامان نيست. به هر حال نگهباني در بيمارستان مخصوصا در بخش هاي اورژانس نياز است، اورژانس حادترين بخش بيمارستان است، بيشتر درگيري ها در بخش هاي اورژانس اتفاق مي افتد از اين رو در بخش هاي اورژانس بايد سيستم نگهباني و انتظامي تقويت شود به ويژه اينکه هميشه افرادي هستند که به قوانين احترام نمي گذارند.

مگر در حال حاضر نيروهاي انتظامي در بيمارستان ها حضور ندارند؟

تا جايي که من اطلاع دارم نيروهاي انتظامي در بيمارستان ها هستند اما حق دخالت در برخوردهاي اين چنيني را ندارند و اصلا مشخص نيست که وجود يک افسر نيروي انتظامي در بيمارستان ها چه جايگاهي دارد.

آيا آن ها الزامي براي دخالت در درگيري ها دارند؟

من فکر مي کنم که در حال حاضر الزامي براي نيروي انتظامي وجود ندارد که نگهباني و حراست بيمارستان ها را به عهده داشته باشد و در نهايت ما نمي دانيم که چه گروهي بايد مسئوليت برقراري امنيت و جلوگيري از حوادث خشونت آميز در بيمارستان ها را بر عهده بگيرد.

يعني در حال حاضر هيچ گروهي مسئوليت برقراري امنيت در بيمارستان هارا به عهده نمي گيرد؟

نگهباني که دخالت نمي کند. نيروي انتظامي هم مي گويد که نگهباني داخل بيمارستان مربوط به نيروي حفاظت خود بيمارستان است؛ اما انتظار ما از نيروي انتظامي اين است که حداقل در بيمارستان هايي مثل بيمارستان ياسوج يا بسياري مناطق ديگر که ما آمار داريم روزي دو سه درگيري اتفاق مي افتد، تدبيري باينديشد که حضور بيشتري داشته باشد.

آيا راهکار ديگري براي پيشگيري از اين حوادث وجود ندارد؟

علاوه بر اين روش ها، نيازمند قوانيني هستيم که در اينگونه موارد از حقوق پرسنل بهداشتي و درماني دفاع کند. افرادي که الان مورد تعدي قرار گرفته اند فقط مي توانند بروند شکايت کنند مثل اينکه اين اتفاق در خيابان براي آن ها افتاده است؛ در صورتي که اين يک جرم عمومي است.

آيا نمي توان از قانوني که براي توهين به ماموران دولت پيش بيني شده است، استفاده کرد؟

بله؛ در قانون داريم که توهين به ماموران دولت در حين خدمت تا شش ماه جزا دارد اما اين به طور خاص به کادر بهداشتي و درماني مربوط نمي شود بلکه مربوط به همه کارکنان دولت است. اما با توجه به اينکه در مورد کادر بهداشتي و درماني اين اتفاق زياد مي افتد لذا بايد قانون خاصي براي آن ها در نظر گرفته شود.

مگر کادر بهداشتي و درماني با ساير اقشار متفاوتند؟

خيلي از شغل هاي ديگر مثل ماموران پليس، خبرنگارها و حتي رانندگان تاکسي نيز در معرض اين حوادث هستند، اما حالت افرادي که به بخش هاي بيمارستاني و اورژانس ها مراجعه مي کنند با کسي که مي رود بانک فرق دارد. فردي که مي رود بيمارستان بيمارش در شرايط سختي است و فکر مي کند همه امکانات بايد به او اختصاص يابد و به هر حال يک حالت خاص رواني دارد. حتي مواردي بوده است که بيمار خارج از بيمارستان فوت کرده و انتظار همراهان بيمار نجات آن بوده که در نهايت نيز منجر به اغتشاش شده است.

حمايت قانوني که مورد نظر شماست چه جور قانوني است؟

اينکه اگر کسي به پرسنل بهداشتي و درماني بيمارستاني مثل پرستاران، پزشکان و حتي کارکنان ديگر بهداشتي و درماني تعدي کرد چه لفظي و چه فيزيکي قوانين خاصي باشد که از آن ها حمايت کند.

يعني چيزي متفاوت از حقوق ديگران داشته باشند؟

بله، بايد به خاطر شغلشان حقوقي متفاوت از ديگران براي آن ها ديد. وقتي خشونت عليه پرستاران زياد است قانونگذار بايد به خاطر جلوگيري از خشونت عليه قشري که جامعه به آن ها نيازمند است قانوني ويژه بگذارد که بتواند از جان آن ها حفاظت کند. اين يک نياز و درخواست از قانونگذاران است.

آيا سازمان نظام پرستاري پيشنهادي در اين زمينه دارد؟

در حال حاضر نه، اما سازمان ما به اين سمت مي رود که پيشنهادي را به مجلس و قوه قضاييه ارائه بدهد و ممکن است که وزارت بهداشت نيز اين نظر را داشته باشد.

فکر مي کنيد چقدر از اين حوادث به برخورد بد پرستاران برمي گردد؟

به هر حال نمي توان اين موضوع را کتمان کرد؛ يک قسمت اين حوادث ممکن است به خاطر نحوه برخورد پرستاران باشد. هرچند که آن ها درس هاي روانشناسي و جامعه شناسي را در دانشگاه خوانده اند و طي سال ها تجربه به اين رسيده اند که بيماري که مي آيد يک فرد عادي و در شرايطي عادي نيست اما تعداد پرستاران ما يک سوم استانداردهاي بين المللي است، ساعت کار آن ها بيشتر از استانداردهاي بين المللي است، و همه اين ها باعث مي شود که پرستار خواب آلود و خسته باشد و نتواند خدمات مطلوبي ارائه دهد.

آيا آماري از خشونت عليه پرستاران وجود دارد؟

• بر اساس يک بررسي، 70 درصد پرستاران در يک دوره شش ماهه حداقل يک بار تعدي لفظي شنيده و 30 درصد آن ها در يک دوره شش ماهه حداقل يک بار مورد تعدي فيزيکي قرار مي گيرند.

با اين آمار بالا به نظر مي رسد که نتوان گفت همه ضاربان هنجارشکن بوده اند، به ويژه اينکه کامنت هايي که در سايت هاي مختلف زير خبر حمله به سه پرستار يک ماه اخير ديده مي شود مويد اين است که افراد زيادي هستند که از خدمات پرستاران و مراکز درماني راضي نيستند.

کامنت ها را من هم خوانده ام. اين برداشتي است که جامعه مي کند ولي نظر ما اين نيست. از نظر ما قسمتي از موضوع مربوط به برخورد پرستاران است نه همه آن. شايد يک پرستار با ديد روانشناسانه و جامعه شناسانه بتواند از درگيري پيشگيري کند اما مثلا در دو مورد حمله اي که در ياسوج رخ داد اصلا فرصتي به پرستار داده نشده است.

آيا برنامه اي براي ارتقاي فرهنگ پرستاران در رابطه با برخورد با بيمار داريد؟

در دوره هاي بازآموزي يکي از مسائل عمده اي که آموزش داده مي شود همين نحوه ارتباط پرستار با بيمار است اما نکته مهم اينجاست که به رغم دستور رييس جمهور قانون مربوط به ساعت کار پرستاري اجرا نمي شود؛ نمي دانم چه کسي نمي خواهد اين قانون اجرا شود اما آن هايي که جلوي استخدام پرستاران را مي گيرند مسئول اين گونه حوادث هستند.