تيترآنلاين - حماسه مخملي دوم خرداد

حداقل 20 ميليون ايراني سابقه يک بار «انقلاب مخملي» را در کارنامه دارند. اين را نه دادستان عمومي و انقلاب تهران گفته است، نه قاضي صلواتي و نه حتي آن آقايي که چند ماه قبل

حداقل 20 ميليون ايراني سابقه يک بار «انقلاب مخملي» را در کارنامه دارند. اين را نه دادستان عمومي و انقلاب تهران گفته است، نه قاضي صلواتي و نه حتي آن آقايي که چند ماه قبل از تربيت 300 هزار نيروي اغتشاشگر از سوي عوامل بيگانه براي به آشوب کشيدن کشور سخن به ميان آورده بود. اين را مشاور رسانه يي آقاي احمدي نژاد مي گويد و اين «تحليل» را نه در گوش همکارانش که در گفت وگويي با يک خبرگزاري رسمي بر زبان آورده است. مهدي کلهر هفته گذشته در گفت وگو با مهر بيان کرد؛ «اولين انقلاب مخملي در خاورميانه در سال 1376 صورت گرفت.» طبق تحليل تازه آقاي کلهر يعني دوم خرداد اولين انقلاب مخملي است، او مي گويد؛ «اين انقلاب کاملاً شکست نخورد و بر اساس پيروزي هايي که امريکايي ها در اين انقلاب داشتند براي انقلاب هاي شمال مثل گرجستان، اوکراين و... برنامه ريزي کردند. من دوم خرداد را يک نوع تست نسبتاً موفقي از انقلاب مخملي در کشورهاي منطقه مي دانم.»

اين سخنان در حالي از سوي مهدي کلهر مطرح مي شود که تقريباً همه مي دانند دوم خرداد 76 روز برگزاري يکي از ادوار انتخابات رياست جمهوري اسلامي ايران است؛ روزي که سيدمحمد خاتمي با راي بيش از 20 ميليون ايراني به عنوان هفتمين رئيس دولت پس از انقلاب برگزيده شد. بسياري از جمله رهبري نظام اين روز را به سبب حضور بي سابقه و گسترده مردم در فرآيند راي گيري به عنوان «حماسه دوم خرداد» نامگذاري کرده اند. حالا پرسش اينجاست که چطور چنين «حماسه يي» بعد از 12 سال به عنوان انقلاب مخملي و توطئه امريکا عليه فرهنگ و تمدن ايراني و مقدمه يي بر انقلابات مخملي در کشورهاي بازمانده از اتحاد جماهير شوروي تحليل مي شود، آن هم نه از سوي يک فرد عادي بلکه از طرف مشاور رئيس دولت. شرح و معناي اين سخن بماند براي خلوت هر که متن گفت وگوي آقاي مشاور را مطالعه مي کند.اما اين گفت وگو بخش ديگري هم دارد که بدون شرح مي آوريم تا خوانندگان محترم با نظرات جناب کلهر بيشتر آشنا شوند؛ «در زمان شاه، مامان ايران «امريکا» بود و 80 هزار مستشار امريکايي در ايران حضور داشتند اما براي دانشگاهيان ايران، امريکا ماماني نبود. اما بايد ترسيد از اينکه در کشوري مامانش امريکا نباشد، اما براي نسل جوان امريکا ماماني باشد. من براي جوانان مان از اين بابت نگرانم. منظور از «مامان» زيرساخت سياسي و «ماماني» زيرساخت فرهنگي است.»