تيترآنلاين - مسئولان روی اتفاقات محله تاریخی بازار چشم بسته‌اند

صفحه اصلی سياسی اجتماعی اقتصادی فرهنگي دانش و فناوري گزارش تصويری

داخلی

آرشيو خبر

ميراث و گردشگري

کد مطلب : 5442

توصيه مطلب

مسئولان روی اتفاقات محله تاریخی بازار چشم بسته‌اند

اهالی ناراضی هستند و گناه تجمع معتادان را به گردن مرکز بازیافت زباله که درست مثل شاخ از وسط عودلاجان سردرآورده می‎اندازند

تاريخ انتشار: جمعه ۲۲ دی ۱۳۹۱ ساعت ۱۸:۳۳

مسئولان روی اتفاقات محله تاریخی بازار چشم بسته‌اند

عودلاجان، بازمانده تاریخ زندگی در تهران است. بازمانده سنت‌ها، فکرها و منش‌هایی که در پیچ و خم کوچه‌ها و بازارچه آن شکل گرفته‌است. روزگاری مردمان مهم روزگاران تهران در این محله زندگی می‌کردند و رنگ‌ها در این محله جان می‌گرفت اما امروز معتادان و بی‌خانمان‌ها همنشین اهالی این محله تاریخی شده‌اند و آن را سیاه کرده‌اند.

هرچند حالا بازارچه عودلاجان با مرمت و بازسازی مسقف می‌شود اما معتادان به زیر سقف‌های تازه رفته‌اند و ثمره‌ای جز سیاه کردن عودلاجان ندارند. با این حال هنوز کسی جلوی جولان دادن آن‌ها را نگرفته‌است.

روزگاری عودلاجان صبح‌ها محل رفت و آمد شیرفروش و روزنامه‌چی بود تا کارهای صبح با صدای رکاب و زنگ دوچرخه آغاز شود. اما حالا قبل از ساعت 7 صبح کسی جرات قدم گذاشتن در عودلاجان را ندارد. معتادان و بی‌خانمان‎ها امنیت را از محله عودلاجان گرفته‎اند و تا زمانی که هوا گرگ و میش است، هرکه زودتر سرکار می‌رود، مسیراش را کج می‌‎کند و از راه دیگری غیر از بازارچه می‌رود.

اهالی ناراضی هستند و گناه تجمع معتادان را به گردن مرکز بازیافت زباله که درست مثل شاخ از وسط عودلاجان سردرآورده می‎اندازند. مرکزی که امکان می‎دهد تا معتادان هرچه پلاستیک و مواد قابل بازیافت را در طول روز از سطح شهر جمع‎آوری کرده‌‎اند به عودلاجان بیاورند و در آنجا بفروشند. شب که شد، پول‎‌ها که داده می‌شود، سرنگ و مواد تهیه می‌کنند و چه جایی بهتر از سقف تازه بالا آمده عودلاجان؛ آتش روشن می‎شود، عیبی هم ندارد که بخشی از آجرهای تازه سیاه شود، آستین‎‌ها را بالا می‌‎زنند و مراسم مصرف هروئین و کراک، یا کشیدن شیشه آغاز می‌شود. حالا اگر جرات داری سری به بازارچه عودلاجان بزن.

مسقف شدن عودلاجان کمک آنچنانی به اهالی و گردشگری این محله تاریخی نمی‌کند. برای ورود گردشگر، سقف سنتی نیاز نیست؛ امنیت بازارچه باید تامین شود. این درست همان بخشی است که به درستی دیده نشده و تنها از طریق فرهنگ‌‎سازی و هزینه‌های مادی و معنوی قابل اصلاح است. عودلاجان هنوز سیاه است و تا روزگار رنگی راه درازی دارد.

مرجع : میراث فرهنگی