جان من حراج

رضا صيادي

يك زلزله ساده 6 ريشتري جان بيش از 300 نفر را در كشور گرفت و چند روز بعد در يك تعطيلات كوتاه، بيش از 150 شهروند جان خود را در جاده‌هاي كشور از دست دادند

يك زلزله ساده 6 ريشتري جان بيش از 300 نفر را در كشور گرفت و چند روز بعد در يك تعطيلات كوتاه، بيش از 150 شهروند جان خود را در جاده‌هاي كشور از دست دادند و حالا بايد فكر كنيم كه حراجي جان تا كي بايد در كشور ادامه داشته باشد؟ هيچ كدام از اين رويدادها، مسئله تازه‌اي نيستند. سال‌هاي سال است كه زمين‌لرزه‌ها در ايران ركورد شكن تلفات هستند و جاده‌ها بستر مرگ.

در تعطيلات نوروز صدها نفر كه قصد داشتند، پس از چندين ماه فعاليت، يك سفر كوتاه بروند و آب و هوايي تازه كنند، جانشان را معامله كردند و حسرت يك استراحت كوتاه به دلشان ماند، در تعطيلات چند روز اخير بيش از 150 نفر به اين مصيبت گرفتار شدند و از همين حالا مي‌توان پيش‌بيني كرد كه در تعطيلات چند روز آينده ، حداقل بايد جان ده‌ها نفر را كنار گذاشت تا خوراك اين جاده‌هاي بي رحم شوند و خدا مي‌داند كه اين عاقبت تراژيك، در انتظار كداميك از ماست؟ واقعيت اين است كه ابر و باد و مه و دوستان ديگر دست به دست هم داده‌اند تا به اين ركورد دست نيافتني برسيم و آمار تلفات جاده‌اي‌مان از اكثر قريب به اتفاق كشورهاي دور و نزديك بالاتر برود.

شركت‌هاي خودرو سازي سال‌هاست كه از توليد يك اتومبيل مناسب كه حداقل استاندارد جهاني را داشته باشد و قيمتش زهره ما را نتركاند عاجز مانده‌اند. هنوز هم پرايد از پرفروش‌هاي كشور ماست كه خيلي‌ها به آن «مركب مرگ» مي‌گويند. هنوز هم داشتن تجهيزاتي مثل ايربگ و ترمز ضد قفل و بدنه ايمن، براي اتومبيل بسياري از ايرانيان يك آرزوي دير و دور است.

كمي آنطرف‌تر از كارخانه‌هاي خودروسازي، وزارت راه و شهرسازي بايد فكري به حال اين مشكل كند كه گويا مديران اين مجموعه نيز ترجيح مي‌دهند زمان خود را صرف پروژه‌هاي ديگري كنند كه ظرفيت مانورهاي تبليغاتي بيشتري داشته باشد. به هر‌حال ساخت يك پروژه بزرگ كه بتوان با آن چندين عكس يادگاري گرفت و براي روز مبادا(!) كنار گذاشت، بسيار بهتر از ساماندهي جاده‌هاي كشور است كه چنين ظرفيتي را ندارند.

واقعا اگر بزرگراه تهران- شمال به بهره برداري رسيده بود، آمار تكان دهنده تلفات جاده‌اي كشورمان چقدر كاهش مي‌يافت؟ اگر بزگراه قم- گرمسار با‌وجود هشدارهاي پليس راه و با اهداف سياسي- كه اين نوشته مجال طرح آنها نيست- افتتاح نمي‌شد، چند نفر از مرگ حتمي نجات پيدا مي‌كردند؟ جاده‌اي كه هر هفته جان چندين شهروند را مي‌گيرد و پليس راه اعلام كرده كه نمي‌تواند امنيت سفر را در آن تامين كند، چرا بايد هنوز هم دهانش براي گرفتن جان مردم باز باشد؟ اهل فن خوب مي‌دانند كه امنيت سفر سه ضلع دارد؛ خودرو، جاده و راننده. اين روزها مدام از طريق رسانه‌هاي مختلف مي‌شنويم كه راننده‌ها قبل از سفر حواس‌شان را جمع كنند و كلي هشدار ديگر.

اما گويا اين نكته فراموش شده كه راننده، تابعي از شرايط خودرو و جاده هم است. حالا براي يك راننده خوب كلي ويژگي ذكر مي‌كنند اما بايد صادقانه به مردم بگوييم كه راننده خوب و زيرك، يك ويژگي بزرگ دارد، اينكه با وضعيت فعلي خودرو و راه، اصلا به جاده نمي‌زند و جان خود و خانواده‌اش را حراج نمي‌كند.

مرجع : تهران امروز