اين جور مديريت كردن را ما هم بلديم

نويسنده : سيدباقر موسوي

لابد منظور دوستان اين است که اصولاً مديريت ما از دو پايه تشکيل شده و آن دو پايه اين است که يا دست ما بايد جلوي دولت دراز باشد، يا جلوي مردم؛ راه سومي هم وجود ندارد !

تيترآنلاين - در جرايد مي خوانيم مديران حمل و نقل شهرمان فرمودند: «قيمت بليت اتوبوسها افزايش مي يابد، مگر اينکه دولت بخشي از هزينه ها را پرداخت کند.»
لابد منظور دوستان اين است که اصولاً مديريت ما از دو پايه تشکيل شده و آن دو پايه اين است که يا دست ما بايد جلوي دولت دراز باشد، يا جلوي مردم؛ راه سومي هم وجود ندارد !
حالا اين اصلاً مهم نيست که اين جور مديريت کردن را ما هم بلديم، مادربزرگ ما هم بلد است و اگر اين جوري باشد، ديگر نيازي به آنها نداريم.
غرض از مزاحمت اين بود که به آن عده از مردم خيلي مستضعف مثل خودمان که با اتوبوس دولتي و آن عده از مردم مستضعف که با اتوبوس خصوصي (صد توماني فعلي) رفت و آمد مي کنند، بگوييم بياييد نيمه پر ليوان را هم ببينيم و فوايد اين تصميم را نيز در نظر بگيريم:
1 - احياي سنت هاي گذشته:
ما مي توانيم به جاي اتوبوس از اين به بعد با مال يا همان چهارپا رفت و آمد کنيم که هم يادي از گذشته ها کرده و هم سنت هاي پيشينيان را زنده کرده باشيم.
2 - سلامتي و تندرستي:
اگر رفت و آمد با مال به نظر شما مالي نيست، مي توانيد پياده روي کنيد يا اگر عجله داريد بدويد؛ اين کار علاوه بر تضمين سلامتي شما باعث مي شود عضلات پايتان باز شود ولي جيب مبارکتان بسته بماند و خالي نشود.
3 - فايده سوم:
مشتق از دو فايده اول است، اين است که با سوار نشدن به اتوبوس، آنها خلوت مي شوند و اتوبوسهاي فلک زده ديگر مجبور نيستند روي سقفشان هم مسافر سوار کنند، به اين ترتيب اين زبان بسته ها هم يک نفسي مي کشند.