کشور کوچک و ناشناخته يک شبه به اندازه تمام دنيا بزرگ شد

قطر که کمتر از منطقه نارمک تهران و وسعتش به اندازه کرج هم نيست، موفق شد ميزباني بزرگ ترين تورنمنت فوتبال جهان را به دست آورد.

قطر ميزبان جام جهاني 2022 شد! بله، درست شنيديد و لطفاً به گيرنده هاي خود دست نزنيد؛ چون اشکال از شما نيست. خبر آنقدر غيرقابل باور است که براي هيچ کس قابل هضم نيست. 

قطر که هنوز زير دو ميليون نفر جمعيت دارد؛ يعني کمتر از منطقه نارمک تهران و وسعتش به اندازه کرج هم نيست، موفق شد ميزباني بزرگ ترين تورنمنت فوتبال جهان را به دست آورد. اين خبر دنيا را تکان داد، حالا نام قطر در سراسر جهان پيچيده و اين کشور کوچک و ناشناخته براي جهانيان يک شبه به اندازه تمام دنيا بزرگ شد و نامش بر سر زبانها افتاد. اين خبر آنقدر عجيب و غيرقابل باور بود که حتي خوشبين ترين هواداران فوتبال قطر هم در لحظات اوليه آن را باور نمي کردند، اما واقعيت دارد که قطر ميزبان بزرگترين تورنمنت فوتبال جهان شده است. 

قطري ها به پشتوانه دلارهاي نفتي و گازي خود و لابي هاي بين المللي فوتبالي و البته برنامه ريزي اصولي که دارند، موفق شدند چنين افتخار بزرگي را به نام خود ثبت کنند. اين خبر دنيا را تکان داد، اما آيا به ما هم تلنگر زده است؟ ما که هنوز با افتخارات گذشته فوتبال ايران زندگي مي کنيم و به آنها مي باليم. ما که هنوز پس از 13 سال وقتي نام ملبورن و خداداد عزيزي مي آيد، ياد حماسه و صعود به جام جهاني مي افتيم و حسابي سر کيف مي شويم و لذت مي بريم. ما که بيش از چهار دهه است به المپيک صعود نکرده ايم و در حسرت حضور در اين رقابتها مانده ايم. ما که 20 سال است قهرمان باشگاه هاي آسيا نشده ايم و از آخرين قهرماني مان در جام ملتهاي آسيا بيش از سه دهه مي گذرد و همچنان به همان افتخارات دلخوش هستيم و روزگار مي گذرانيم. 

قطر با دورانديشي و برنامه ريزي منظم خود ميزباني جام جهاني را به دست مي آورد، اما ورزشگاه نقش جهان اصفهان سالهاي سال است که در حال ساخت است و هنوز هم چشم کسي آب نمي خورد که تمام شود و شايد نوه يا نتيجه ما در آن ورزشگاه يک بازي فوتبال را از نزديک ببينند، اما بعيد است که عمر ما کفاف بدهد تا در اين ورزشگاه هاي در حال ساخت، فوتبال ببينيم. 

قطر ميزبان جام جهاني 2022 شد و اين خبر دنيا را تکان دارد، اما چرا از اين اخبار تلنگري به ما نمي خورد؟ چرا همچنان سرمان را مثل کبک زير برف کرده ايم و نمي خواهيم واقعيتها را آن چنان که هست، ببينيم. چرا به خودمان نمي آييم و از کنار اين اتفاقات بزرگ اين قدر ساده و راحت مي گذريم. اي کاش مديران ارشد سازمان تربيت بدني و فدراسيون فوتبال چشمهاي خود را به واقعيتها باز مي کردند و فکري به حال فوتبال ايران مي کردند.