تيترآنلاين - سقوط هواپيما و يا فرود اضطراري آن هر چند دردناك و تاسف آور است اما خبر چندان تازه اي در رسانه هاي ما نيست . حافظه تاريخي مردم ايران در اين زمينه بسيار پر خاطره است . حوادث تلخي كه في نفسه توان فني و مهندسي كشور را به چالش مي گيرد و بر قلب و روح مردم ، زخمي كاري مي زند . 

حوادث دلهره‌آوري كه هر بينده اي را از طريق غريزه پيچيده هم ذات پنداري به لحظه هاي دلهره آور سانحه ديدگان متصل مي كند و اين سرآغاز تجربه مكرر فاجعه در عمق و جان هر ايراني است . اما همه اين اتفاقات همچون فاجعه در تب و تاب هاي بعدي اين رويداد ، از سطح هوشياري مردم به اعماق ناخود آگاه آنان فروكش مي كند و اين همان چيزي است كه از آن به حافظه تاريخي يك ملت ياد مي كنند. تكرار وقايعي كه هويت فردي ما را نيز مي سازد . 

هويتي متفاوت و متمايز ... اما همه حرف فقط به حافظه تاريخي ، هويت و... پايان نمي يابد . نگاه هاي خالي از احساس ، اين زخم را كاري تر مي كنند . انگار روي تكه هاي شكسته و خونين حادثه ديدگان بايستي و با خونسردي فقط به آن سوتر نگاه كني . آن سوتر از اين حادثه . حتي آن سوتر همه اين اتفاقات ... و اين همان نگاه خالي از احساس است . نگاهي خالي از فرو تني و شرمساري ... نگاهي همچون نگاه برخي از مديران راه و ترابري كه چيزي آنان را به هيجان نمي آورد . چيزي در آنان احساس فروتني را برنمي‌انگيزد ... گويي در كنار حادثه مي ايستند و فقط نگاه مي كنند. 

بي آنكه چيزي در آنان برانگيخته شود . بي آنكه به هيجان بيايند و ياآنكه قلب آنان - ولو لحظه اي – با اندوه بتپد... ايستادن كنار اجساد حادثه ديدگان و اظهار خشنودي از آنكه اين حادثه چندان تلفاتي نداشته ، براستي چگونه مي‌تواند به رضايت‌مندي ما بينجامد . مايي كه مسئول مستقيم اين حوادث هستيم. حوادثي كه فقط قلب مردم را خونين نمي كند بلكه موقعيت فني و علمي آنان را نمايشي ديگر مي بخشد . نمايشي كه هيچ ايراني آن را نمي پسند ... آن را نمي خواهد و از بودن و رخ دادن آن همه وجودش شرمسار مي شود ... اين پرواز خونين را بخاطر بسپاريم . همه ما . حتي شما آقاي وزير راه ... حادثه اي كه ديگر فخر نيست . بلكه سخن گفتن خاموش از بي مديريتي است . لطفا كمي هم فروتن باشيم . حتي شما آقاي وزير ...