تيترآنلاين - آمارهای رسمی نشان می دهند که در ایران دو درصد از آشنایی های منجر به ازدواج در فضای اینترنت اتفاق می افتد. ازدواج هایی که این روزها با همه گیرتر شدن اینترنت کم کم رواج می گیرند و پا به پای آن، سایت های همسریابی رسمی و غیر رسمی هم افزایش پیدا می کنند تا به ادعای خودشان گره از مشکل ازدواج جوانان باز می کنند. 

برای بیشتر دانستن از وضعیت این سایت ها و متقاضیان ازدواجشان، سری به چند سایت همسریابی زدیم و پای صحبت کاربرانشان نشستم. کاربرانی که ظاهرا آشنایی از پشت مانیتورهای رنگی را به روابط رو در رو ترجیح می دهند!

مریم- ن 26 ساله و کارشناس ارشد مهندسی مکانیک دراین باره می گوید: «دختران ایرانی هرچقدر هم که ادعای روشنفکری داشته باشند، باز هم دختر ایرانی هستند با اعتقادات خاص خودشان. آنها بیشتر شیوه های سنتی خواستگاری وازدواج را می پسندند تا روش های مدرن و امروزی را، اما به طور مثال خود من وقتی فردی مطابق سلیقه ام پیدا نکرده ام مجبورم از این راه وارد شوم.» خواستگاران مریم به دلیل شرایط خاص خانواده اش از تحصیلات بالایی برخوردار نیستند و مریم نیز نمی تواند هیچکدام از آنها را قبول کند.

اما شکیبا- ج 21 ساله دانشجوی صنایع دستی به این مسأله منفی نگاه نمی کند، او می گوید: «این هم یک مدل ازدواج است دیگر. تیریست در تاریکی. به نظر من خیلی هم جالب است .فقط دخترها باید مواظب باشند که سریع دلبسته نشوند.»

قشر دیگری از دختران که به آشنایی های اینترنتی روی می آورند، عده ای هستند که به دلیل عرف جامعه از ارتباط رودر رو و کلامی با جنس مخالف اجتناب می کنند. این دختران چون در فضای مجازی امکان گفتگوی راحت تر را با طرف مقابل دارند، روی این نوع از آشنایی ها حساب باز می کنند.

نرگس- ف کارشناس اقتصاد در این باره می گوید: «من در طول سال های دانشگاه با هیچ پسری صحبت نکردم. بودند کسانی که به قصد ازدواج پیشنهاد صحبت وآشنایی بیشتر به من دادند ولی من قبول نکردم و حالا در آستانه 24 سالگی احساس تنهایی می کنم و تصمیم گرفته ام از طریق اینترنت به دنبال شریک زندگی خود بگردم. قبول دارم شاید راه مناسبی نباشد اما این هم روشی است که می توانم آن را تجربه کنم.»

با این حال خانم جعفریان، کارشناس مرکز مشاوره دانشگاه شهید بهشتی در این باره می گوید: «فضای مجازی مکان مناسبی برای کسب شناخت کافی نیست چون جوانان در چنین فضایی خیلی زود از نظر احساسی در گیر می شوند و خیلی از تفاوتها نادیده گرفته می شود و از طرفی خیلی ها در اینترنت تمام حقیقت را بیان نمی کنند و تصویری از خود نشان می دهند که با واقعیت فاصله زیادی دارد و هنگامی که فرد مقابل با حقیقت ماجرا روبرو می شود از این ناحیه هم دچار مشکل خواهد شد.»

او ادامه می دهد: «متأسفانه دختران و پسران ما قبل از اینکه طرف مقابل را کاملا بشناسند، به او علاقمند شده و بدون بررسی کافی وارد زندگی مشترک می شوند؛ بعد از مدتی هنگامی که هیجانات احساسی و عاطفی آنها فروکش می کند تازه متوجه تفاوت های مشکل آفرین می شوند و به فکر جدایی می افتند.»

پسرها چه می گویند؟

در حالی که بیشتر دختران با هدف ازدواج به آشنایی های اینترنتی روی می آورند، پسرها در این حوزه به چند دسته تقسیم می شوند. البته حساب آن تعداد بسیار بسیار اندک ، که واقعا قصد ازدواج دارند را از این دسته بندی جدا کنید. دسته اول پسرهای کم سن وسالی هستند که تنها به قصد سرگرمی و دوستیابی وارد سایت های همسر یابی می شوند.

دسته ی دوم، پسرهای خانه های مجردی. اینجا وضعیت کمی بهتر می شود البته فقط کمی. این ها پسرهایی هستند که به دلیل شرایط خاص شغلی ویا تحصیلی مجبورند به دور از خانواده زندگی کنند.احسان الف 26 ساله کارشناس ارشد عمران می گوید:" به این دلیل که من در تهران مشغول به کار هستم اینجا تنها زندگی می کنم و حس تنهایی خیلی اذیتم می کند و از آنجایی که در تهران آشنایی ندارم برای پیدا کردن همراه زندگی ام دست به دامن اینترنت شده ام." اما دوستی با این دسته به نیت ازدواج هم چندان قابل اعتماد نیست چون به گفته خود احسان وقتی با کسی آشنا می شوند و مدتی را جهت آشنایی با او سپری می کنند این حس تنهایی فروکش می کند و تازه می فهمند که شرایط ازدواج را ندارند و ازدواج هنوز زود است!

دسته سوم، پسرهای کار و درس هستند. آنها که سالها مشغول کار و تحصیل بوده اند حالا که به مرحله ازدواج رسیده اند، می بینند که از عالم جنس مونث چیزی نمی دانند. بنابراین اینترنت تبدیل به آزمایشگاه احساس شناسی آنها می شود. س غ 31ساله استاد زبان انگلیسی یکی از واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی می گوید: "من تمام عمرم را مشغول مطالعه و تحصیل بوده ام. حالا می بینم که اصلا خانم ها را نمی شناسم. پس در یک سایت همسریابی ثبت نام کردم تا با روحیه و احساسات و شخصیت خانم ها بیشتر آشنا شوم اگرنه کلی شاگرد متین و محجوب دارم که مطمئن باشید هنگامی که قصدم جدی تر شد حتما یکی از آنها را برای ازدواج انتخاب می کنم."

دسته چهارم، پسرهای سخت پسندی هستند که احتمالا خانواده و اطرافیان خود را در مراسم خواستگاری عاصی کرده اند. حسن م 31 ساله کارشناس ارشد مهندسی پزشکی می گوید: " شاید باور نکنید اما من از طرف همکاران و یا خانواده های دخترهای فامیل و آشنا پیشنهاد ازدواج داشته ام اما هیچ کدام مورد تأییدم نبودند. بعد از آن در سایت همسریابی ثبت نام کردم شاید گزینه های بیشتری در برابرم قراربگیرد. اگر دختری را بپسندم عکسش را به مادرم هم نشان می دهم. تا به حال دختری نبوده که هر دوی ما روی انتخاب او اتفاق نظر داشته باشیم."

اما مجردها تنها مشتریان سایت های همسریابی نیستند. پشت نقاب کاربران این سایت ها، گاهی مردان متأهل و خانواده داری هستند که با انگیزه های دیگری پایشان به اینترنت باز شده است.

ش- ر 32 ساله و وکیل دادگستری است که به همراه چند نفر از همکارانش برای تحقیقات کاری در چند کلوب اجتماعی و سایت همسر یابی ثبت نام کرده است.

او می گوید: "تحقیقات من و نیز تجربه چند سال حضور در محاکم قضایی نشان می دهد که متأسفانه سال هاست که در کشور ما برخی از آقایان تمایل به ارتباط های نادرست، پنهانی و خارج از چارچوب خانواده دارند. وجود دنیای مجازی این مجال را برای آنها فراهم کرده تا راحت تر به مقاصد خود دست پیدا کنند."

او این اظهارات را دلیلی برای رونق نگرفتن سایت های همسریابی نمی داند و می گوید: «البته من معتقدم که آدم می تواند با همراه زندگی اش هرجایی آشنا شود، حتی در راهروهای دادگاه! به شرط اینکه آدم، آدم باشد.»