کسب علم به بهای بیماری!

مدارسی که مرگ تدریجی می آورد

تعجب می‌کنم که وزیر محترم آموزش‌و‌پرورش برای اطلاع از شرایط مدارس به جاهایی می‌روند و بازدید می‌کنند که مرتب بوده و هیچ مشکل حادی ندارند

تيترآنلاين - دانش‌آموزان چند مدرسه دخترانه در محدوده مشیریه تهران با تهدیدات مخاطره‌آمیز کارخانه سیمانی مواجه شده‌اند که سردرد، سرگیجه، مشکلات تنفسی و لباس‌های غبارآلود مقدمه این تهدید به شمار می‌رود.
در مناطق جنوبی پایتخت و در شرایطی که هر روز وضعیت آلودگی هوای این کلانشهر شدت بیشتری می‌یابد، تعدادی مدرسه دخترانه وجود دارد که گویا از لحاظ شرایط زیستی وضعیت متفاوتی نسبت به سایر اماکن آموزشی مشابه دارد به‌گونه‌ای که با یک‌بار سرزدن به آنها، متوجه عمق مشکلات دانش‌آموزان و دبیران آنها می‌شویم.
با ورود به محدوده منطقه 15 تهران و مشیریه و با پشت سرگذاشتن بلوار بوعلی، خیابان هنرستان و پس از رسیدن به انتهای خیابان و در مجاورت بیابان‌ با پنج مجتمع آموزشی دخترانه شامل هنرستان امام محمد باقر (علیه‌السلام)، دبیرستان نجابت، مدرسه راهنمایی امام صادق (علیه‌السلام)، مدرسه راهنمایی فرقانی و در نهایت مدرسه راهنمایی تربیت مواجه می‌شویم که البته در کنار آنها دبستان پسرانه خردمند نیز مستقر شده است.
آنچه وضعیت این مدارس را نسبت به سایر مدارس متفاوت و البته تامل‌برانگیز می‌کند، مجاورت آنها در کنار کارخانه سیمان مشیریه و تنفس مداوم دود و گرد و غبار ناشی از فعالیت آن است به‌گونه‌ای که با حدود 30 دقیقه حضور در این مدارس و گفت‌و‌گو با دبیران، مسوولان و دانش‌آموزان آنها‌ به راحتی می‌توان سوزش گلو و ورود گرد و غبارهای پراکنده به داخل دهان را احساس کرد.
مدیر یکی از هنرستان‌های دخترانه واقع در این منطقه درباره وضعیت استقرار کارخانه سیمان مشیریه در این محدوده و مجاورت آن با این مدارس به فارس گفت: احداث کارخانه سیمان مربوط به سال 1342 بوده است که در منطقه صفائیه شهر ری ایجاد شده بود اما بعدها به خاطر آلایندگی‌هوا، بخشی از تاسیسات آن در سال 62 به این محل منتقل و احداث شده است.
وی ادامه می‌دهد: به نظر می‌رسد‌ کار تاسیس کارخانه در این منطقه قانونی بوده چراکه در آن زمان هیچ مدرسه و خانه‌ای وجود نداشته است‌ اما پس از آنکه ساخت‌و‌ساز این تاسیسات صنعتی گسترش یافته دیگر نباید اجازه ساخت اماکنی مانند خانه و مدرسه را می‌دادند. در اوایل دوران تاسیس این مدارس نیز شخصا ایستادگی کردم اما فایده‌ای نداشت.
این مدیر هنرستان در ادامه با اشاره به وجود تاسیسات کارخانه سیمان در چند متری این مدارس و نیز استقرار دکل‌های برق فشار قوی در مجاورت این پنج مدرسه اظهار می‌دارد: علاوه بر این مشکلات، خالی بودن این محدوده از وجود سکنه و منتهی شدن آن به بیابان تهدید‌های مختلفی را متوجه دانش‌آموزان این مدارس که همگی دختر هستند کرده است، با این وضعیت معلوم نیست چه اتفاقاتی ممکن است برای دانش‌آموزان بیفتد.
این مدیر در پاسخ به این پرسش که ‌استدلال مسوولان آموزش و پرورش برای تاسیس مدرسه در این شرایط چه بوده است‌، می‌گوید: در آن زمان در پاسخ به اعتراضات و پافشار‌ی‌های ما مبنی بر مناسب نبودن این منطقه برای احداث مدرسه می‌گفتند که چون زمین و فضای مناسب دیگری نداریم و چند نفر خیر مدرسه‌ساز را پیدا کرده‌ا‌یم بنابراین چاره دیگری وجود ندارد. در صورتی که این‌گونه نبود و در حال حاضر چهار تا پنج سال است که در انتهای همین خیابان و در محدوده دورتر ساختمان اداره آتش‌نشانی نیز تاسیس شده است بنابراین مسوولان آموزش‌و‌پرورش می‌توانستند همین اماکن آموزشی را در آن سال‌ها در محدوده آتش‌نشانی فعلی ایجاد کنند.
این مدیر مدرسه ادامه می‌دهد: پس از آنکه مقاومت‌های ما فایده‌ای نداشت به ناچار در این محدوده و مدرسه آمدیم اما پس از آن تاکنون به طور مداوم با مدیران کارخانه سیمان درگیر هستیم.
وی با اشاره به کنار زدن فیلتر‌های دودکش‌های کارخانه سیمان در برخی از روزها و اعتراض شدید مدیران این مدارس به مسوولان کارخانه سیمان می‌گوید: این افراد در پاسخ به اعتراض ما به راحتی اعلام می‌کنند که این ذرات معلق فقط بخار است در صورتی که این‌طور نیست و به صورت لحظه به لحظه گرد و غبار ناشی از سیمان را روی مقنعه خود و دانش‌آموزان و همکارانمان احساس می‌کنیم علاوه بر آن هر دو سه روز یک بار انفجار کوه در مناطق نزدیک کارخانه، ارتعاشات وحشتناکی را در منطقه ایجاد می‌کند که در مجموع این مشکلات باعث بروز مشکلات تنفسی، سرگیجه و حالت تهوع و خستگی برای ما و دانش‌آموزان شده است.
مدیر این هنرستان با بیان اینکه یک فاجعه انسانی در این منطقه در حال رخ دادن است، ادامه می‌دهد: هنگامی که فیلتر‌های این کارخانه را کنار می‌زنند انگار در کنار مدرسه کوه آتشفشان فوران کرده است. این کار حتی در روزهای تعطیل هفته گذشته که به خاطر آلودگی هوا پیش آمد نیز اتفاق می‌افتاد.
معاون فنی یکی از هنرستان‌های حاضر در این منطقه درباره پیگیری‌های صورت گرفته برای رفع این مشکل می‌گوید: هفته پیش در نخستین روز شرایط هشدار آلودگی هوا و هنگامی که آلایندگی این کارخانه شدت یافته بود با اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان تهران تماس گرفتیم اما پس از پیگیری‌های دامنه‌دار و فکس ‌نامه، در نهایت به ما اعلام کردند که این کارخانه در محدوده ما قرار ندارد.
وی ادامه می‌دهد: این در حالی است که آنها حوزه اداره کل محیط‌زیست استان تهران را تحت مدیریت خود دارند و اصلا به این موضوع توجه ندارند که کسلی و اضطراب و خستگی دانش‌آموزان و همکاران ما در مدارس این محدوده به خاطر وضعیت این کارخانه است که باعث درگیری مداوم آنها با گرد و غبار ناشی از تولید سیمان در این تاسیسات است.
یکی دیگر از دبیران این دو هنرستان می‌گوید: تعجب می‌کنم که وزیر محترم آموزش‌و‌پرورش برای اطلاع از شرایط مدارس به جاهایی می‌روند و بازدید می‌کنند که مرتب بوده و هیچ مشکل حادی ندارند اما به اینجا نمی‌آیند.
این فرهنگی تصریح می‌کند: حاشیه این مدارس درختکاری شده بود اما به خاطر طرح ایجاد جاده‌ای در پشت مدرسه تمام این درختان را از بین برده‌اند که این باعث آلودگی مضاعف منطقه شده است.
یکی از دانش‌آموزان کلاس سوم رشته نقشه‌کشی در این منطقه با اشاره به مهم‌ترین مشکلات خود و دوستانش در شرایط فعلی اظهار می‌دارد: تنفس ما واقعا با مشکل مواجه است به گونه‌ای که من مشکل ریوی و خارش پوست دارم و برخی از دوستانم نیز دچار مشکلات تنفسی مختلف هستند، علاوه بر آن تمام وسایل و لوازم ما نیز مدام گرد و غبار می‌گیرد و در زنگ‌های تفریح و ورزش نیز سوزش چشم را به خوبی احساس می‌کنیم.
دانش‌آموز دیگر این هنرستان نیز با بیان اینکه در زنگ‌های تفریح به خاطر آلودگی منطقه چندان به بیرون از کلاس نمی‌رویم، می‌گوید: یکی از دوستان ما مشکل تنفسی دارد که این باعث شده است تا بیشتر اوقات روز را در کلاس سپری کند و به فضای باز نیاید.
صدای آزار‌دهنده فعالیت تاسیسات کارخانه سیمان، وضعیت غبار آلوده هوای منطقه، زباله‌های پراکنده در دور و اطراف مدارس دخترانه و کارگرانی که در آن نزدیکی و در آن بیابان مشغول به کار هستند از جمله مسایلی هستند که توجه مسوولان را باید به خود جلب می‌کرد و به نظر می‌آید بازدید مسوولان از مدارس این محدوده باعث شود که آنان به مشکل پی ببرند و برای حل آن راهی بیندیشند.

مرجع : جهان صنعت