تيترآنلاين - جدا لذت برديم. کيف کرديم. چاق شديم و حال کرديم وقتي صحبت هاي تلفني محمد رضا شريفي نيا را در برنامه «هفت» شنيديم که داشت با افتخار، به عليرضا رييسيان مي گفت که: « فقط فروش دو سه فيلمي که من تو اونا بازي کرده م، اونقد هس که اگه تو، تا سن صد و پنجاه سالگيت هم فيلم بسازي، نميتوني به اونا برسي! » و منظورش فيلمهاي «اخراجيها» و «پسر تهراني» و يکي دو فيلم ديگر بود. جدا آدم بايد افتخار کند به داشتن چنين هنرمنداني که چنين با آب و تاب و با افتخار، از شاهکارهاي خود نام مي برند و آنها را چماقي مي کنند براي کوبيدن به سر ديگران. حيف که منتقدين و قشر اندکي از مخاطبان، قدر اين هنرمندان بزرگ را نمي دانند و آنها را درک نمي کنند. حيف که ما بعد از گذشت چند سال، هنوز نتوانسته ايم به مفاهيم عميقه پنهان شده در ساختار فيلمهايي چون «اخراجيها» پي ببريم و لذت درک اين اثر سترگ، هنوز بر بسياري از منتقدين و مخاطبين کج انديش و کم درک کننده! ، آشکار نشده است. حيف که ما هنوز نتوانسته ايم به ارزش هاي والاي فيلمي عميق نظير«پسر تهروني» پي ببريم و آن را، آنگونه که بايد و شايد درک کنيم و قدر و ارزش هنرمندان بزرگي چون محمد رضا شريفي نيا را بيشتر بفهميم.
ما بايد کمي سطح درک و شعورمان را بالا ببريم. به راستي، مخاطبي که نداند فيلمي چون «پسر تهراني»، در زير لايه هاي سطحي بزن و بکوب و مسخره خود، داراي چه مفاهيم عميقه اي چون «تنفر از پول»، «جستجوي عشق واقعي» و اينطور مضامين فلسفي عظيم است، بايد سرش را بگذارد زمين و بميرد. شما بايد چشم بسته، حرف «استاد محمد رضا شريفي نيا» را که حضورشان در فيلمهاي رده «ج» و «ز»، فقط به قصد بالا بردن سطح کيفي اينگونه آثار است و ايشان اصلا و ابدا چشمي به پول اينطور فيلمها ندوخته اند و اصولا زندگي شان از اين راهها تامين نمي شود، را قبول کنيد و بپذيريد که هنر، يعني همين فيلمهايي که ايشان در آنها افتخار حضور مي دهند و بس!
بقيه فيلمها و فيلمسازان هم، محترمانه، بروند کشکشان را بسابند، چون چيزي از هنر حالي شان نمي شود.خلاصه، اينها را گفتيم که به همين بهانه هم که شده، برويد دوباره يکي از همين دو فيلم مايه افتخار «استاد محمد رضا شريفي نيا» يعني «اخراجيها» يا «پسر تهراني» را بگيريد و ببينيد و بياموزيد که هنرمند خاکي و افتاده و اينطور چيزها به که مي گويند!