روایت فتحعلیشاه از آداب مملکت‌داری!
5 ارديبهشت 1389 ساعت 16:28
سیاست‌مداران، عموماً آدم‌های قابل بررسی‌ای هستند. آدم‌هایی که خصایص آموزندهٔ جالبی دارند. این، تنها دو نمونه است:
نوشته : بهرام بابایی
سیاست‌مداران، عموماً آدم‌های قابل بررسی‌ای هستند. آدم‌هایی که خصایص آموزندهٔ جالبی دارند. این، تنها دو نمونه است:
یک: اعتماد به نفس، همان چیزی است که باید از فتحعلی شاه قاجار آموخت. این را، خبر امروز خبرگزاری کتاب ایران گوشزد می‌کند:
کتابی با عنوان «آداب ملک‌داری» آماده عرضه در بیست و سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب شده که گفته می‌شود نوشته‌های «فتحعلی شاه قاجار» است.
و این فتحعلی شاه، همان شاهِ قاجار است که در زمانِ حکومتش، بخش‌های مختلفی از خاک کشور تقدیمِ اجنبی شد و رفت که رفت. نامِ این شاه قاجار، با قراردادهای ترکمنچای و گلستان و نظایر آن عجین است، اما او آن‌قدر اعتماد به نفس داشته، که کتابی دربارهٔ «آداب مملکت‌داری» بنگارد. نشانهٔ اعتماد به نفس در فتحعلیشاه، تنها به این مکتوب منحصر نیست، اگر سری به طاق بسطان بزنید، خراب‌کاریِ این شاه را درست کنارِ سنگ‌تراشهٔ باستانیِ کوه می‌بینید. تصویری از او، درست بر دیوارهٔ کناریِ یک اثر باستانی متعلق به دورهٔ هخامنشی بر دیوار حک شده است!
دو: این خبر را، بگذارید کنار خبر دیگری که ایبنا آن را رسانه‌ای کرد:
«هرمن فن رومپای» رییس اتحادیه اروپا، مجموعه اشعار هایکو خود را با الهام از هایکوهای ژاپنی منتشر کرد.
و اتحادیهٔ اروپا، همان‌جایی است که مدتی قبل، نیروهای نظامی‌اش را برای اشغال خاک افغانستان همراه آمریکایی‌ها کرد. و «هایکو» چیست؟ هایکو قالب شعریِ بسیار لطیفی است که همچونِ درختانِ مینیاتوریِ ژاپنی، ظرافت دارد! و این یعنی عینِ تناقض. رئیس اتحادیه‌ای که لولهٔ تفنگش سمتِ مردم است، می‌نشیند و با فراغت، از هوایِ دلپذیر کیفور می‌شود و «هایکو» می‌سراید!
می‌توان بی‌کفایت‌ترین سیاست‌مدار بود و دربابِ آداب مملکت‌داری کتاب نوشت. و می‌توان در رأسِ سازمانی نشست که بوی استعمار هنوز از آن برمی‌خیزد، اما هایکو سرود!
دنیای کتاب‌ها همین‌قدر فریبنده است. بسیاری از نویسندگان، آن‌چه را در کتاب‌شان می‌نویسند، یا ادعا و تبلیغ می‌کنند، جزء باورهای قلبی‌شان نیست یا دست‌کم به آن متعهد و عامل نیستند.
تا نیمهٔ اردیبهشت‌ماه منتظرِ آمدنِ کتابِ «آداب مملکت‌داری» فتحعلیشاه می‌مانیم. شاید سوژهٔ خوبی برای خنده و گریهٔ توأمان باشد.
کد مطلب: 221
آدرس مطلب: http://titronline.ir/vdciczar2t1ar.bct.html?221