تيترآنلاين - وقتي برای ادعاهای بزرگ ما کسی «تره» هم خرد نمی‌کند

وقتي برای ادعاهای بزرگ ما کسی «تره» هم خرد نمی‌کند

«شیخ ها» با استفاده از دلارهای نفتی میزبانی جام جهاني را «قاپیدند» ما آرام و راحت نشسته‌ایم و مدام این و آن را تهدید می‌کنیم و وعده می‌دهیم و ادعا می‌کنیم غافل از آنکه برای ادعاهای بزرگ ما کسی «تره» هم خرد نمی‌کند

تيترآنلاين - «قطر 2022، جامی آن را که دوست نداریم » عنوان مقاله‌ي خبرآنلاين به قلم علی آخوندان است كه در آن مي‌خوانيد؛

قطر میزبان جام جهانی 2022 شد. کشوری که نه صاحب سنت فوتبال است و نه آب و هوای قابل تحملی (در زمان برگزاری جام جهانی) دارد.

حالا دیگر فرقی نمی کند که قطری ها چگونه توانستند میزبانی را بدست آورند. نه آمریکا و استرالیا کاری از پیش بردند و نه ژاپنی که تعهد کرده بود به حقیقت پیوستن اوج رویاهای فن آوری را در جام جهانی 2022 به نمایش گذارد؛ با ایده هایی که بیشتر به معجزه می مانست: دستگاه ترجمه همزمان به زبانهای دنیا، پخش زنده سه بعدی فوتبال در ورزشگاههای سراسر جهان با تمام جزئیات از طریق فن آوری دوربینهای اچ دی هولوگرام و میکروفونهای کارگذاشته شده زیرپای بازیکنها، تامین برق استادیوم ها از طریق جذب انرژی آزاد شده بازیکنان و ....

«شیخ ها» چه با استفاده از دلارهای نفتی، چه با کمک زیدان الجزایری تبار و چه با دادن وعده عجیب کم کردن دمای هوا حین جام جهانی! میزبانی را «قاپیدند» تا برای یک بار هم که شده در جام جهانی‌ای که خودشان میزبانش هستند، بازی کنند. مفت چنگشان. در دنیای امروز با کسی تعارف ندارند، هرکسی بیشتر «عرضه» داشته باشد بیشتر «تحویل» گرفته می شود. نباید در گفته زیدان شک کرد : «این یک پیروزی برای جهان عرب است».

بعید به نظر می رسد کسی حتی به خودش زحمت فکر کردن به این «رویا» را بدهد که ما می توانستیم به جای قطر اولین میزبان جام جهانی در خاورمیانه باشیم. وقتی این قدر اعتبار نداریم (یا حداقل بقیه این طور فکر می‌کنند) که بازی‌های دوستانه‌مان را هم در دبی (جایی که چشمهایمان را اسکن می‌کنند، مبادا «جنایتکار» باشیم) برگزار می‌کنیم، شوخی میزبانی جام جهانی بیشتر به «مضحکه» می‌ماند تا خواب و خیال.

اما مشکل جای دیگری است. برای مایی که آن قدر روی واژه «خلیج فارس» تعصب داریم که نام جعلی عرب‌ها را به شیوه جدول کلمات متقاطع «ع ر ب ی» می‌نویسیم، «هضم» این که قطر در بزرگترین ضیافت فوتبالی جهان چه خواهد کرد، آسان نیست. کافی است نگاهی به فیلم تبلیغاتی قطری‌ها بیاندازید تا مطمئن شوید آنها از هم اکنون کارشان را شروع کرده‌اند؛ پس از همین حالا به اعصاب‌هایتان آماده‌باش دهید! حتما می‌گوییم با «نمایشی مقتدرانه در آن جام» به همه نشان می‌دهیم نام واقعی این پهنه آبی چیست، ولی مردم دنیا نام را از روی «صفحه نمایشگرهای غول پیکرقطری‌ها» می‌خوانند نه از بازی تیمی که اگر سال 2022 در قطر باشد هم گل کاشته است. تکلیف معلوم است، وقتی پیش چشممان و در کشوری که بزرگترین شریک تجاری‌ ماست، نام مورد علاقه عرب‌ها «خودنمایی» می‌کند تا دل آنها به دست آید، پیش‌بینی «جولان دادن» قطری‌ها کار سختی نیست.

می‌توانیم دنبال مقصر بگردیم. هر کس، دیگری را متهم به کم‌کاری می‌کند و توپ را در زمین آن یکی می‌اندازد. دلایل سیاسی،‌ تاریخی، اجتماعی و.. پشت سر هم ردیف می‌شوند؛ اما این فقط پاک کردن صورت مساله است. واقعیت تلخ این است که عرب‌ها دارند پشت پرده و روی پرده، کار می‌کنند و خیلی هم خوب پیش می‌روند. ما آرام و راحت نشسته‌ایم و مدام این و آن را تهدید می‌کنیم و وعده می‌دهیم و ادعا می‌کنیم غافل از آنکه برای ادعاهای بزرگ ما کسی «تره» هم خرد نمی‌کند.

این جا دیگر دنیای مجازی نیست که برای هم «ایمیل» بزنیم و بگوییم بشتابید که دارند نام خلیج عزیزمان را عوض می‌کنند و اگر مخالف هستید به فلان سایت بروید و رای بدهید تا «گوگل»،‌«نشنال جئوگرافیک» یا هر جای دیگری را وادار به عقب‌نشینی کنیم. این جا دنیای واقعی است. رویدادی با میلیاردها بیننده تلویزیونی که بعید به نظر می‌رسد اهل «غور و تفحص» در منابع تاریخی برای کشف «صحت و سقم» اسمی باشند. آن وقت اگر ماجرای افتتاحیه گوانگ‌ژو تکرار شود، کاری از دستمان بر نمی‌آید و فقط حرص می‌خوریم. پس اگر اهل فوتبال هستید تا می‌توانید از جام‌های برزیل و روسیه لذت ببرید چون به نظر می‌رسد سال 2022 و جام جهانی‌اش حداقل برای «ملت ما» چندان لذتی نخواهد داشت